Reacties en foto's

Hedwig S.

( organisator / routebegeleiding ) 16-07-2022

Een fijne relaxte dag gehad, door de gezelligheid in de groep, het lekkere zonnetje en de mooie kastelen. Hopelijk zijn ze voor jullie ook een beetje tot leven gekomen. De Gulperberg is in elk geval een stuk schoner geworden van onze wandeling. Bedankt allemaal!

Hedwig S.

16-07-2022

Voor de liefhebbers nog de tekst over de kastelen:

Kasteel Wijlre Kasteel Wijlre stamt uit de 17e eeuw en is een schitterend voorbeeld van Maaslandse architectuur. Vermoedelijke bouwheer was Johan Arnold van Wachtenveld, die in 1652 Heer van Wijlre werd. Het kasteel is particulier bezit en is niet te bezichtigen.
De iets achter de sportvelden gelegen watermolen was ook in bezit van de Heer van Wijlre. Deze onderslagmolen met twee raderen is een zogenoemde banmolen. Dit betekent dat de boeren uit de omgeving destijds verplicht waren om hier hun graan te laten malen. De molen draagt de jaarankers 1776. In dat jaar werden de bestaande gebouwen geheel verbouwd en werd er een boerderij en een brouwerij ofwel panhuis bijgebouwd. Naast het banrecht was er namelijk ook het panrecht: het bier dat gedronken werd kwam uitsluitend van de brouwerij.
Tijdens de Franse Revolutie maakten de Franse overheersers een eind aan de heerlijkheid Wijlre en werd het bij Frankrijk ingelijfd. In 1803 kocht Guillaume Eugene de Massen het kasteel Wijlre met alle bijgebouwen. Pachter Jan Peter Tack kocht later van hem de brouwerij. Na zijn dood nam zijn schoonzoon het bedrijf over dat in 1878 verkocht werd aan Frederik Edmond Brand. Brands Brouwerij bestaat nog steeds en is nog immer buren van het kasteel en de molen.

Kasteelhoeve Cartils De naam moet zijn afgeleid van ‘Cortile’: behorend bij een curtis, leengoed. Hier zou al in de Romeinse tijd een militaire vesting zijn geweest, vlak bij de kruising van belangrijke Romeinse heirwegen. In de vroege middeleeuwen stond op deze plek een grote hoeve. De bewoners, de heren van Cartils, stonden wel onder het gezag van hun bisschop, maar konden redelijk ongestoord hun gang gaan. Ze bewoonden het kasteel tot 1792. De laatste eigenaresse stierf kinderloos en vermaakte Cartils aan graaf de Liedekerke in Maastricht. Na zijn dood werd Johannes Frijns, de bewoner van de naastgelegen kasteelhoeve, de nieuwe eigenaar. Zijn dochter huwde met rechter Janssen de Limpens. Hun zoon Karel Janssen de Limpens, historicus van beroep, heeft de geschiedenis van Cartils vastgelegd. Tegenwoordig is het kasteel prive-eigendom.

Kasteel en klooster Wittem Kasteel Wittem is vermoedelijk voortgekomen uit een hof bij een kromming in de weg Maastricht - Aken. Het wordt voor de eerste keer vermeld in 1125. In de 13e eeuw komt het kasteel in eigendom van een afstammeling van de Luikse adellijke familie van ridders, ‘Scavendriesch’. Deze familie bouwde een grote stenen toren bij de Sinselbeek (Selzerbeek). Dat was het feitelijke begin van kasteel Wittem. Het wapen van de Scavendriesch was een rood, gekarteld kruis op een gele achtergrond. Hun wapen is nog steeds te vinden boven in het glas bij de ingang van het kasteel.
De Scavendriesch waren voortdurend uit op gebiedsuitbreidingen en betrokken bij allerlei schermutselingen. In die periode bouwden de ridders uit Wittem grote muren aan de toren vast en maakten ze een carré. Op deze manier werd kasteel Wittem een grote burcht, veel groter dan het tegenwoordig nog is. Het kasteel was voornaam genoeg om Karel V er te laten overnachten, toen hij op weg was naar Aken om in 1520 tot keizer gekroond te worden.
De Wittemse bezittingen komen later in handen van graaf Ferdinand van Plettenburg. In opdracht van deze graaf werd in 1729 begonnen met de renovatie van het kasteel. Hij liet tevens door architect J.C. Schlaun, schuin tegenover het kasteel, een capucijnerklooster bouwen.
In de Franse Tijd werd het graafschap Wittem opgeheven en de bezittingen verkocht aan de pachter van de naastgelegen boerderij Simon Merckelbach. De familie Merckelbach restaureerde kasteel Wittem en bracht het daarmee in de neogotische staat zoals we het kasteel nu kennen. Ze liet ook het park rondom het kasteel aanleggen. In 1958 kreeg het kasteel de huidige bestemming van hotel-restaurant. 

Kasteel Neubourg Kasteel Neubourg is in aanleg 14e eeuws, maar kreeg vooral in de 17e eeuw het huidige aanzien dankzij Adolf van Eijnatten. In 1716 werd Neubourg verkocht aan de Akense lakenhandelaar Jan Adam van Clermont, wiens weduwe het in 1732 verkocht aan Ferdinand Adolf, graaf van Plettenberg en Wittem. Deze liet het huis in 1734 grondig verbouwen. In 1769 werd het huis wegens geldgebrek verkocht aan de burgemeester van Luik. Door vererving kwam het kasteel in de loop van de negentiende eeuw in handen van de familie De Marchant et d’Ansembourg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was in het kasteel een internaat van jezuieten gevestigd; in 1944 werd het door Generaal Eisenhower gebruikt als hoofdkwartier van het Amerikaanse leger.
De laatste bewoonster, gravin Christine de Marchant et d’Ansembourg, verkocht het kasteel aan de rijke industrieel Matthijs Dassen. De gravin bleef er in de zijvleugel wonen tot haar dood in 1992. Toen Matthijs Dassen in 1978 door een ongeluk om het leven kwam, kreeg zijn zoon Piet het kasteel als erfenis in handen. Hij zelf woont in kasteel Sinnich in Teuven (B). Er is een jarenlange strijd gaande tussen hem en de gemeente Gulpen-Wittem over de restauratie en bestemming van kasteel Neubourg.

Marike B.

16-07-2022

Lekker gewandeld in goed gezelschap. De uitleg van het ontstaan en verhalen over bewoners van de kastelen vond ik erg interessant. Leuk dat ik deze nu ook nog kan nalezen. Gezellige nazit op het terras van Taverne de leeuw. Tot een volgende keer. Groeten Marike

Ik vond het tempo: Ontspannen tempo (tussen 4,5 en 5 km/pu)

Marcel E.

16-07-2022

Hallo iedereen,
Bedankt voor jullie leuke gezelschap, jullie goed zin en de inzet om er iets leuks van te maken.

Ik vond het een mooie dag en ben blij met alle leuke gesprekjes. En natuurlijk speciale dank aan de wandelleider!

Ik heb een link toegevoegd naar de foto s die ik gemaakt heb. Ik realiseer me achteraf dat ik ieders toestemming had moeten vragen voor het maken van de foto s. Als iemand zich daar eigenlijk niet zo comfortabel bij voelde mijn excuus.

Het ga jullie goed en
Wellicht tot een volgende keer.

Marcel

Ik vond het tempo: Ontspannen tempo (tussen 4,5 en 5 km/pu)

Klik hier voor de foto's van deze tocht

Monique S.

16-07-2022

Mooie herinneringen aan deze dag! Dank je wel Hedwig