Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 14-02-2023

Hier nog een nakomend verslag van de winterwandeling van zaterdag 4 februari, een rondwandeling vanuit Groet via Camperduin en over de Hondsbossche Zeewering en Oude Schoorlse Zeedijk. Vorige keer, in december 2021 al weer, een zeer enerverende bijzondere wandelervaring met zijn drieën in een woest om ons heen waaiende wind en striemende regen die tegen je gezicht striemde en het vrij onmogelijk maakte om om je heen te kijken. Nu volledig ander weer met rustig winterweer zoals we nu al een paar weken hebben, met een afwisseling van wolken en soms zon. Maar grotendeels droog. Ook op 4 februari geen regen, grotendeels wat somber weer die de polder hulde in een grijze sluier maar later met doorbrekende zon. Niet echt koud, de hele wandeling zonder jas gelopen. Met z'n vijven, met vier deelnemers en een opzegging. Drie deelnemers waren net als ik met dezelfde bus uit Alkmaar, met een deelnemer met eigen vervoer, links of rechts van de bushalte in het restaurant was de vraag, maar dat was met de teloon gauw duidelijk. Twee van de vier deelnemers waren er ook vorig jaar bij met onze wandeling door weer en wind. De wandeling is een mooie gevarieerde tocht, door een stuk grillige duinen en daarna als contrast over dijken met uitzicht op een erg mooi stuk het poldergebied. De vorige jaren heb ik de wandeling vooral in het late najaar en de vroege winter gelopen, maar ik had dit jaar besloten dat hij met zijn uitwaaimoment op de dijk en uitzicht over de polder ook een mooie winterwandeling was. En dat bleek ook wel uit te komen met de polder min of meer gehuld in nevelige wolken toen we de Hondsbossche Zeewering opliepen en belicht door een door de wolken schijnende zon toen we verderop liepen die boerderijen en molen mooi uitlichtte.
De wandeling begint vanuit Groet met een stukje duinwandeling, met aan het begin een klein doolhof van paden door het bos bij Groet onderlangs een hoog duin, waar het me enige tijd heeft gekost de weg door te vinden. Deze keer besloot ik om vanaf het fietspad over de Nieuwe Weg de trap omhoog te nemen naar een 37 meter hoog uitkijkduin waar je uitkijkt op de grote diepe kuil van de Hargerplas, lange tijd een diepe droge kuil, de laatste jaar weer met kleine plas, waar je hoog van boven op neer kijkt. Dan door een open strook met zand en heide onderlangs het hoge duin doorstekend naar een pad naar de Oude Baaknolweg. Met als hoogtepunt hier in het duin een groot zich verplaatsend stuifduin, dat er nu rustig bij lag maar waar vorig jaar het zand om je heen woei. Het is mooi om naar het hoogste punt ervan te kijken om te zien hoe het duin er nu bijligt met zijn stuifgeulen en zandrichels en hoe het zich heeft verplaatst. En om dan af te dalen in de stuifkuil aan de westkant. De Baaknolweg waar het stuifduin enkele jaren terug overheen lag komt inmiddels weer van onder het stuifzand te voorschijn. Van het stuifduin lopen we over een pad langs de bosrand met erlangs opstaande randjes met korstmossen, met als opvallendste een korstmos met mooie rode topjes. Vanaf de Harger Zeeweg lopen we naar een pad langs de rand van de duinen met uitzicht op de Verenigde Harger- en Pettemer Polder. Strandpaviljoen Struin, wat vroeg in de wandeling na ongeveer 4,5 km., ligt wel niet op het strand maar hoog erboven, maar is een mooie plek voor een pauze met iets te eten en drinken, met lekkere taart. Aan het begin van de enkele jaren terug vernieuwde Hondsbosche en (verderop) Pettemer Zeewering. Voor het net geen 4 km. lange stuk over de rechte dijk. Bij de dijkvernieuwing is aan de zeekant een smalle strook met helm begroeid duin opgespoten waaroverheen je net de zee kunt zien liggen op enkele plaatsen. Wat mij betreft is het een plus dat ze de oude rechte dijk met zijn betonblokken daarachter in tact hebben gehoduen zoals hij was, als stuk historisch erfgoed. Naar de andere kant kijk je uit over de polder met sloten in eindeloos grasland met ondiepe plassen voor vogels, enkele boerderijen en de Hargermolen. Als je langer wilt lopen kun je nog doorlopen via strand of dijk naar het strand van Petten, met strandpaviljoen. Wij dalen bij de Leiweg vlak voor Petten via een trap de dijk af en lopen langs de buurtschap de Leihoek met een grote zwarte houten droogschuur naar de om enkele wielen heen slingerde Oude Schoorlse Zeedijk met mooi uitzicht op de polder en molen. Met links de grote plas van de Abtskolk met brede rietranden. Een erg mooi stuk. Maar over het glibberige en oneffen pad bovenover de dijk niet altijd makkelijk lopen. Deze keer ontbreken nog de schapen. Over een bijzonder bruggetje over een belangrijke waterkering met een beweegbaar en afsluitbaar schot komen we bij de Hargervaart met water uit de duinen terug naar de duinrand en Groet, een plek waar boezemwateren elkaar ontmoeten. We staan op de op de aansluiting van de Slaperdijk die langs de vaart vanaf de duinen komt op de oude Schoorlse Zeedijk. Het zou in geval van nood dom zijn als je hier een gat openlaat in de waterkering, en tegelijk moet als er geen nood is het watersysteem gewoon functioneren. Via Hargervaart en Slaperdijk lopen we terug naar Groet. De wandeling kan nog wat verlengd worden door een voor een deel verhard lusje door de Groeter Polder, maar ik vind het eigenlijk wel mooi langs de Harger Slaperdijk en vaart. Voor het uitzicht is het het mooist om boven over de dijk te lopen, met uitzicht op de duinen, vooral als het licht erg mooi is, maar e kiezen voor het gemak voor het pad onderlangs de dijk. We zijn mooi op tijd voor de bus die zo (te laat) komt. Het was een mooie wandeldag met het mooie afwisselende licht over de polder en de rechte dijk en een prettig ontspannen wandeling met een aardig groepje mensen.
De wandeling krijgt zijn bijzondere eigen karakter door de combinatie van duin en dijken en polder. Met als eruit springende hoogtepunten het grote stuifduin in het duin en de rechte Hondsbossche Zeewering, ook als monumentale oude strakke zeewering, en kronkelende Schoorlse Zeedijk met hun geweldige uitzicht over de polder met boerderijen en molen. Waarbij de luchten een grote rol spelen, met name in najaar en winter. (Vandaar een mooie winterwandeling.) Met in andere tijden van het jaar bijzondere bloemsoorten als rondbladig wintergroen en paarsrode breedbladige wespenorchis (najaar) en viooltjes (voorjaar). En met veel paddestoelen en korstmossen in het najaar. Met als extra de vele mooie oude stolpboerderijen onderweg (en bij aankomst) in Groet en Schoorl. Iedereen bedankt voor het meewandelen en wellicht tot een volgende keer. (Ik voeg voor wat meer informatie en ter vergelijking een stuk verslag toe van een voorgaande wandeling en een link naar een fotoverslag van een voorgaande wandeling voor wat beelden van de wandeling, hoewel het licht tijdens de wandeling natuurlijk elke keer weer volstrekt weer onvergelijkbaar anders is.)

Klik hier voor de foto's van deze tocht

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 14-02-2023

Als aanvulling hier een verslag van ongeveer dezelfde wandeling op vrijdag 03-12-2021. - Het werd een bijzondere wandelervaring vrijdag bovenop het stuifduin in de duinen bij Groet en op de dijk van de Hondsbossche Zeewering en de Oude Schoorlse Zeedijk langs de Vereenigde Harger- en Pettemerpolder. Dat we regen konden verwachten was wel duidelijk, daarover was het weerbericht al dagen duidelijk genoeg. Dat concludeerden we al op het station in Alkmaar. Met ons drie-en compleet bij de bushalte. Een wandelaar had vanwege een knieblessure afgezegd. Op buienradar spreidden de regenwolken zich als een grote vlag rond het middaguur over het land. De vraag was nog hoeveel en wanneer precies. Uit voorzorg ging in de bus dus alvast de regenbroek aan. Het was de derde keer dat ik deze wandeling liep. Vorig jaar was de wandeling wel maar kon ik zelf niet mee omdat ik last had van mijn heup en heeft Klaas Akkerman kaart gelezen. Met wat geluk met het weer werd het ook zonder mij een mooie wandeling. Vorige keren liep ik de wandeling eind oktober, begin november, deze keer werd het wat later in het jaar. Maar het hele jaar al was alles later: het voorjaar, de bloeiende heide... Waar ik niet aan had gedacht was de wind en dat maakte de wandeling uiteindelijk tot een erg heugelijke ervaring die ik niet gauw zal vergeten. In mijn herinneringen toegevoegd aan een wandeling in een stormachtige wind door het strandreservaat over het strand en boven over de duinen van de zeereep van Zandvoort naar het Langevelderslag en een regenbui met stormachtige wind die ons overviel op het strand aan de noordkant van Texel bij de vuurtoren.
In Groet is om deze tijd nog niets open, dus we hoeven niet te twijfelen of we eerst nog iets willen te drinken en kunnen vanaf bushalte de Bokkespring direct op pad het duin in. Hoewel het volgens het weerbericht pas later zou gaan regenen, was de regen er al terwijl we van Groet, of beter Hargen, wegliepen. De paden en paadjes bij Hargen en Groet vormen nogal een wirwar, zoals goed te zien is op de satelietkaart. Dat leidde twee jaar geleden tot wat dwalen door het duin. Inmiddels weet ik de weg na wat uitproberen op andere wandelingen beter te vinden, zodat dit weinig probleem meer is. Al komt daarbij dat ik de route vrijdag ook wat vereenvoudigd had. Toch sloeg ik meteen buiten Groet nog een verkeerd pad in, het was duidelijke veel aantrekkelijker dan het stuk breed fietspad waar ik gepland had langs te lopen. Met langs de randen ook nog veel korstmosjes en wat paddestoelen. Eigenlijk een veel beter alternatief voor volgende keren. Nu liepen we gewoon het stukje over het fietspad. Om al gauw af te slaan langs een paadje door heide en zand onderlangs een hoog duin en daarna een ander hoog duin op, met een mooi uitzicht omlaag toen we achterom keken. In een gras en mos rand stonden meer paddestoelen en korstmos, onder andere het rode bekermos met opvallende rode wasknoppen bovenop het korstmos. Naar de Oude Baaknolweg. Meer paddestoelen, vooral rode russula s, sommige verkleurd en met opgerolde hoed.
Een afsteekpaadje naar rechts laat ik voor deze keer liggen. Langs het volgende pad dat we wel inslaan staan behalve meer rode russula s uitgebloeide orchidee-en en een hele plek met ronde lichtgroene blaadjes van wintergroen. En dan staan we voor het grote stuifduin bij de Baaknolweg. Een plek waar ik niet genoeg van kan krijgen. Het stuifduin lag toen ik hier in 2014 voor het eerst na lange tijd weer kwam dwars over de Baaknolweg heen, grotendeels ten westen ervan als een grote hoop zand. In de afgelopen jaren is het zand volledig van het westen naar het oosten verplaatst. aan de westkant komt de Baaknolweg nu weer onder het zand vandaan, bovenin het stuifduin. Wat verraadt dat de Baaknolweg vroeger over een duin heeft gelopen. Eigenlijk is het niet meer een duin, want het is sinds 2019 door de wind uit elkaar geslagen, met enorme scherpe geulen ertussen en een diepe stuifkuil in het midden aan de westkant. Aan de noordkant heeft de wind sinds 2015 een heel duin doen ontstaan achter een dennebos door het zand daar op te stapelen. Het stuifduincomplex is indrukwekkend. Er bovenop staan ook. Helemaal vandaag in de regen en in een wind op stormkracht die regen en zand om ons heen blaast.
Van het stuifduin lopen we achter het bos langs naar de Hargerzeeweg met uitzicht over een laagte in de duinen en langs het pad bultjes met verschillende korstmossen, lastig met het blote oog te onderscheiden en grote en kleine paddestoelen, o.a. heel kleine bruine mosklokjes in het mos, soms niet veel groter dan een grote speldeknop. Vanaf de Hargerzeeweg een pad op dat via een trap omhoog loopt naar een uitzicht, voornamelijk op een grote geplaveide gas- of oliewinningsinstallatie. Zigzaggend door het duin komen we op het pad langs de duinrand met uitzicht op de Vereenigde Harger- en Pettemmerpolder. Met een oude poldermolen in een decor van moderne windmolens. Maar vandaag alles gehuld in langsvliegende grijze regenvlagen en laaghangende bewolking is er weinig van te zien. Bovendien wordt mijn aandacht getrokken door sneeuwzwammetjes, kleine witte wasplaatjes en andere paddestoeltjes langs het pad waardoor ik even vergeet om me heen te kijken. Het pad bracht ons naar Camperduin, aan het begin van de vernieuwde Hondsbossche Zeewering. Daar aan de Hondsbossche Zeedijk waait de wind voluit. We kijken nog even op het strand, met een gesloten strandtent op palen en willen dan iets drinken bij Paviljoen Struin bovenop het duin, uitzicht naar alle kanten. Maar helaas is dit tot half december gesloten. We eten een boterham in het bushuisje van de buurtbus en zwaaien even naar de chauffeur van de langskomende buurtbus. En zoeken een plasplek in de open lucht.
De zeewering biedt onder normale omstandigheden een weids uitzicht van bovenaf over de polder, vandaag gehuld in grijze flarden, waar bij tijd iets meer uit opduikt: antitankwal, boerderij, molen, sloten, vogelwaterplas. De zeewering is na de vernieuwing eigenlijk niet meer alleen een dijk, maar een soort complex met aan de landzijde de oude strakke dijk met ernaast een nieuwe dijk met een duin erover. Ertussen een diepe geul, met een ruiterpad en op sommige plekken water. Midden over het geheel lopen tussen duinen een verhard fiets- en voetpad. Langs de zee loopt een breed strand met jonge duintjes, maar daar heerst vandaag de wind. We lopen boven over het oude dijklichaam. Als het moet zou je ook nog voor het ruiterpad in de laagte kunnen kiezen, in de luwte.Bovenop de dijk lopen we volop in de stormachtige wind die ons voortduwt, als we stilstaan moeten we oppassen niet om te vallen omdat de wind geen steun meer biedt om op te leunen. Ik heb mijn regenponcho aangedaan, maar die is in de wind gekmakend en gaat gauw weer uit. Het lijkt of de regen wat afneemt en het uitzicht verbetert en er wat meer te zien is. Een vlucht vogels, misschien pleviern vliegt over de dijk en verdwijnt ergens in de waterplas. Langzaam komt het rijtje huizen aan de Hazeweg langs de Hazepolder bij Petten dichterbij, waar we de dijk verlaten.
Over de Hazeweg, met een mooie hoge hooischuur, even in de luwte van de huizen, komen we bij de Hazedijk met verkeersweg. Aan de andere kant begint de Oude Schoorlse Dijk langs de Oude Vereenigde Harger- en Pettemerpolder. Mooier uitzicht dan vanaf deze dijk op een polder ken ik niet. Over de dijk slingerend tussen een wiel en de Abtskolk door getuigen van oude dijkdoorbraken. Maar vandaag hebben voornamelijk voor de wind die ijzig van opzij tegen ons gezicht slaat en ons scheef laat lopen onder zijn kracht waardoor je je voortdurend schrap moet zetten. Het blijkt verstandig de plekken van het pad waar het gras is stukgelopen te vermijden omdat het daar te glibberig is. Een worsteling tegen de wind die adrenaline geeft. Het uitzicht blijft bijzonder. Oude karakteristieke boerderijen. Vaarten. Riet.De Hargermolen, die (nog steeds, sinds 1804) de Harger- en Pettemerpolder bemaalt staat stoer boven een brede vaart met rietranden. Maar als er een trapje van de dijk afgaat naar een weg langs de dijk is de keuze gauw gemaakt en lopen we verder aan de luwe kant van de dijk naar de Hargervaart.
De Schoorlse Dijk komt uit bij de oude Hondsbossche Slaperdijk recht op het duin af langs de Hargervaart. Langs de vaart en de voet van de dijk lopen we naar Groet (en Hargen). Over een pad bij een in de zomer drukbevolkte motorjachtencamping waarvan ook nu de gebouwtjes en aanleg palen aanwezig zijn. Het pad staat onder water, wat ik al eens eerder heb ervaren, ernaast is het trowuens niet veel beter. Ik hoopte in de luwte van de dijk. Misschien is dat ook wel enigszins zo, maar tegen de wind en de regenvlagen in was de laatste twee km. nog best even doorbijten. Maar dan zijn we rond kwart voor drie in Groet. Waar we wat op kunnen drogen en iets eten en drinken. Bij restaurant Duingroet, tegenover de Bokkesprong. De bus gaat 23 over drie. We zijn het erover eens dat het een enerverende ervaring was. Een wandeling die je niet gauw vergeet. Ons er mooi met zijn drie-en doorheen geslagen. dat geeft allemaal een goed gevoel. Je kan het mensen eigenlijk niet kwalijk nemen als ze bij zulk weer binnen blijven. (Ook al waren er dit keer geen afzeggingen vanwege het weer.) Maar dit soort wandelervaringen heb je alleen als je ook onder zulke omstandigheden wel naar buiten gaat. Je zou vergeten dat het ook afgezien van de inspanningen een mooie wandeling is, met name ook het stuk door de duinen bij groet met de stuifduinen, paddestoelen en korstmossen, het uitzicht op de polder van de Zeewering en de Oude Schoorlse Zeedijk.

Tiny P

14-02-2023

Hoi Dik, dankjewel voor deze geschreven reactie. Wat een weerverschil was het. Leuke wandel herhaling.

Tiny P

14-02-2023

Hoi Dik, dankjewel voor deze geschreven reactie. Wat een weerverschil was het. Leuke wandel herhaling.

Ik vond het tempo: Ontspannen tempo (tussen 4,5 en 5 km/u)