Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 05-03-2023

Het was afgelopen vrijdag (3 maart) de vijfde keer dat ik rond de Eilandspolder wandelde vanuit De Rijp. De laatste vier jaren steevast begin maart, voor het mooie Kerkpad midden door de polder van Grootschermer naar het Oostdijkje (langs de Beemsterringvaart) wordt afgesloten vanwege het broedseizoen. Eigenlijk wilde ik de wandeling een week later op de woensdag doen maar ik ontdekte dat er dan geen bussen vanuit Amsterdam naar De Rijp rijden vanwege werkzaamheden aan een weg. Dus maar op een voor mij op het ogenblik ongebruikelijke vrijdag. De Eilandspolder en omgeving van De Rijp hebben iets serrealistiscch als een soort fantasy-landschap vanwege de combinatie van zeventiende-eeuwse havenstadjes, rijk geworden van vooral scheepvaart en visserij (eerst haring-, later walvisvaart), hoewel er ook touwslagerijen waren waar hebbep werd verwerkt en schapen werden gehouden voor wol en huiden, met rijk versierde Hollandsche renaissance stadhuisjes, grachtjes en buurtjes met half houten woningen en pakhuizen op zolder rond de grote kerk, met een enkele stolpboerderij ertussen langs de rand met het vlakke oude onregelmatig verkavelde polderland met brede sloten waar het tussen ligt. Met weids uitzicht over het polderland tot aan Schermerhorn aan de andere kant. Een werkelijk unieke combinatie, nergens anders zo te vinden. Veel van wat je ziet blijkt als je preciezer gaat kijken in de huidige vorm negentiende-eeuws, maar het oogt nog steeds nog steeds zeventiende-eeuws Het enige jammere is dat je in het begin een groot stuk langs een verharde weg loopt, wat me de eerste keer erg teleurstelde. Maar er is al die tijd zoveel te zien om je heen dat het uiteindelijk geen punt meer is. Het weer vrijdag is zoals het weer dat we naar mijn gevoel al weken hebben een combinatie met wolken en zon, die dit landschap met hun afwisseling van indrukwekkende wolkenluchten en met zon beschenen steeds anders uitgelichte polder, sloten, molens en kerktorens in de verte op zijn bijzonderst maken. Aangenaam warm wanneer de zon scheen maar fris wanneer deze achter de wolken verdween, maar wat wel scheelt met weinig wind. Met vijf deelnemers, zonder afzeggingen, vertrekken we wat te laat bij Koffie en Lekkers, vlakbij de Grote Dam en de kerk. Het Wapen van Mulder op de Grote Dam is om deze tijd nog niet open. Over het algemeen ben ik ook niet heel stipt, maar ik merk de laatste tijd dat ik het onprettig vind wanneer mensen erg gemakkelijk omgaan met de tijd van anderen, en daar eigenlijk niet op willen worden aangesproken. Dat doet me denken aan de jongen op de fiets die je bijna van je sokken rijdt en over zijn schouder sorry roept. Maar we hebben allemaal wel onze betere en minder goede elementen.
Op de Grote Dam sta je in het hartje van het zeventiende-eeuwse De Rijp, met de grote kerk, de herberg en het rijk gedecoreerde renaissance-stadhuis annex waag, via de Keizerbuurt, met smalle weggetjes tussen grachtjes, met kleinere en grotere houten huizen lopen langs de Kerkstraat naar de Rechtestraat door het oude stadje. Een man en vrouw die ik tegenkwam in de Kerkstraat van de bus naar de Grote Dam vonden de Keizerbuurt en eromheen het mooiste buurtje van De Rijp waar ze wel gelijk in kunnen hebben. Maar het beeeld van De Rijp is niet het mooiste buurtje denk ik maar een optelsom van Keizerbuurt, Kerkestaart, Grote en Kleine Dam, Rechtestraat en de Tuingracht met de achterkanten van de huizen aan de Rechtestraat bij elkaar. Langs de oude stadsboerderij in de Kerkstraat en een huidenzouterij komen we op de Rechtestraat waarlangs we De Rijp uitlopen naar Graft. Is De Rijp echt een stadje, Graft en Grootschermer zijn vooral lintdorpen langs een doorgaande weg, waar wij nu ook over moeten lopen maar waarlangs ook van alles is te zien: oude stolpboerderijen, het 17e- eeuwse renaissance-stadhuis, herehuizen, een oude school uit begin vorige eeuw, het monumentje van de oude kerk van Graft met de grafstenen die de vloer van de kerk vormen. Daarna kijken we uit op stukken Eilandspolder naar links en rechts. De Eilandspolder is een oude polder, ingepolderd ver voor de grote droogmakerijen in de 17e eeuw, gelegen op een eiland ingeklemd tussen het water van de met de Zuiderzee in verbinding staande Beemster en Schermer. In de ingepolderde Eilanspolder lagen ook weer kleinere later ingepolderde meertjes zoals het Sapmeer en Noordeindermeer, zodat je een uitkijkt over soort kaleidoscopisch polderlandschap met polders op verschillende niveaus. Nadat we rondgekeken hebben bij het raadhuis en de kerk van Graft is het vooral doorlopen, langs de dijk van het diepgelegen Noordeindermeer. Nog even stilstaand om uit te kijken op het mooi achter het water van de Leie en de Kruissloot gelegen, door de zon beschenen Driehuizen (dus toch geen Zevenhuizen) net buiten de route van de wandeling. Dan verruilen we de verharde weg over de dijk voor een soms modderige grasdijk langs Driehuizen, rechts de diepe Noordeindermeerpolder, links de hooggelegen Eilandspolder bij Driehuizen doorsneden door slootjes. Nog een stukje verharde weg over de Korendijk en dan lopen we over langs de Schermerringvaart langs de Menningweerdijk om de Menningweerpolder, een erg natte polder in de Eilandspolder met het uitgestrekte water van de Knie er middendoor met in de verte de Menningweermolen en daar achter Grootschermer. In het gras grote aantallen ganzen die soms in wolken opvliegen, grauwe ganzen, de gewone wilde ganzen, Canadese ganzen en brandganzen, met elk hun eigen roep, met nog wat nijlganzen ertussen, eigenlijk geen echte ganzen, met wilde eenden en meerkoeten natuurlijk, ik mis de smienten of fluiteenden met hun rode kopjes, en natuurlijk aalscholvers en blauwe reigers, en hier en daar een grote zilverreiger. Vlak na de graft zag ik nog een roofvogel vliegen, ik dacht een buizerd omdat hij miauwde als een buizerd, maar misschien was het toch een bruine kiekendief die je hier eigenlijk eerder verwacht.
Vanaf Graft werd er vooral doorgelopen waarbij ik van achteren de richting aanwees en miste ik het zo nu en dan even ontspannen rondkijken naar wat er te zien was, en was er niet erg veel gelegenheid even te kijken wat er bloeide tussen het gras of wat er in de verte of dichtbij in het polderlandschap te zien was. Bij de Menningweermolen hadden we even een pauze, zonder problemen met de man in de molen zoals vorige keer. Het Genot van Grootschermer is een prettige plek voor een pauze, na ongeveer 11 km., met een kop koffie, thee of chocolademelk met soep of gebak, een gezellig Noord-Hollands buurtcafé, met nu vooral wandelaars. We staan nog even stil bij het oude hervormde kerkje en de knikkerbaan en de twee vroegere 17e-eeuwse raadhuisjes van Noord- en Zuid-Schermer die hier in 1939 bij elkaar zijn geplaatst, dan lopen we via het Zuideinde Grootschermer uit, langs enkele herehuizen en verschillende stolpboerderijen met een bloeiende gele kornoelje bij een bruggetje tussen twee monumentale boerderijen, het Kerkpad op, midden tussen de veengraslanden en sloten van de Eilandspolder door, wat mij betreft het mooiste stuk van de wandeling, met ver uitzicht op de Schermer-molens waarmee de polder in de 17e-eeuw werd drooggemalen en de kerk van Schermer in het noorden, nu eens als donkere schaduwen in de verten, dan weer oplichtend onder de zon, waar ik het prettig vind om zo nu en dan even stil te staan om te kijken wat er te zien is in dit spel van landschap van licht en donker. Over het Oostdijkje lopen we, de anderen ver voor me uit, langs de Beemsterringvaart langs een grote manege en langs het nieuwe Beemstergemaal en een oud gemaaltje, nu een galerie met koffiepotten van Klaas Gubbels terug naar De Rijp. Weer bij elkaar liepen we de Rechtestraat in richting Kleine en Grote Dam, nog even de brug over naar de Tuingracht langs oude pakhuizen waar in enkele het Museum is gevestigd, met uitzicht op de achterkant van de huizen aan de Rechtestraat. Met aan het eind de grote kerk op de Grote Dam en het raadhuis en waag op de Kleine Dam, waar we afscheid nemen van elkaar. Door de Kerkstraat terug naar het Wollandje met bushalte en parkeerplaatsen. Het blijft wat mij betreft een wondermooie wandeling waar erg veel te zien is. Het was een mooie wandeling met mooi wandelweer waarbij je in de zon goed even stil kon zitten. En met op zich allemaal aardige mensen, die het waarschijnlijk ook best gezellig met elkaar gehad zullen hebben. Maar wat mij betreft niet echt een gezellige en ontspannen wandeling waarbij ik me thuis voelde, met gelegenheid om even stil te staan en rond te kijken. Zo in mijn eentje achterop. Voor mij leek het motto vooral doorlopen, waarbij ik van achteraf aanwijzingen gaf en het gevoel had achter mijn eigen wandeling aan te lopen. Toch een beetje een wandeling waarbij ik ondanks de op zich aardige en belangstellende deelnemers afvroeg of ik het zo leuk vind om nog wandelingen te organiseren voor de wandelsite. Desondanks iedereen bedankt voor het meewandelen. (Ik voeg een link toe naar het fotoverslag van een voorgaande wandeling van vorig jaar voor meer informatie en ter vergelijking, het zal ook niet wezenlijk van deze wandeling verschillen.)

Klik hier voor de foto's van deze tocht