Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 21-05-2023

Het was een bijzonder mooie dag en een bijzonder mooie wandeling, met een gezellig en prettig groepje mensen, met zijn vieren tussen de Maasheggen van Boxmeer naar Vierlingsbeek. Een mooie lentedag, ik denk de warmste tot nu toe, dat betekende lekker buiten op het terras zitten bij de Schutkooi bij de Vortumsche Bergen met een lekker gebakje en iets te drinken. Maar door een prettig windje af en toe niet te warm. Mooie wolkjes boven de bloeiende meidoornheggen. Het mooie weer maakt alles net nog mooier en geeft de wandeling een vakantiegevoel. Maar daar geeft het landschap van de Maasheggen met bloeiende meidoorns ook alle gelegenheid toe nadat we Boxmeer zijn uitgelopen, al meteen wanneer we het plaatsje uitlopen en zeker als we iets later door een grasland vol fluitekruid langs de Maas lopen met bloeiende meidoornhagen langs de rand. Half april blijkt helemaal het goed gekozen moment voor de wandeling tussen de bloeiende meidoorns, die ik niet eerder zo volop heb zien bloeien op de meeste plekken. Met volop bloeiend fluitekruid onderlangs de hoge heggen langs de onverharde landwegen. En met weilanden geel van de scherpe boterbloemen. Onderweg eerst over de Vortumsche en later over de Groeningsche Bergen met bij b eide mooie uitzichten over de weilanden tussen de bloeiende heggen, die mooi de structuur van het Maasheggenlandschap laten zien. Na de Groeningsche Bergen nog een stukje langs de Maas voor we Vierlingsbeek inlopen om daar de trein te nemen. Boxmeer is een aardige plaats om te beginnen met zijn opmerkelijke 17e eeuwse Carmelitessen- en Carmelietenklooster. Het laatste nog in gebruik. Een plaats die nog iets vertelt over de merkwaardige omgang met en geschiedenis van het katholicisme in Nederland, wat ook nog enkele aardige bezienswaardigheden oplevert. Het bevreemdt me elke keer weer wanneer een wandeling als deze niet meer dan 1 deelnemer oplevert. Maar met wat sprokkeln onder kennissen zijn we toch nog met een mooi groepje van vier wandelaars. Het was een mooie en gezellige dag. Bedankt voor het meewandelen. (Ik voeg onder de link een foto-album toe van de wandeling, nog onbewerkt en ongeordend. Ter vergelijking en voor meer informatie bij de wandeling hier een link naar de wandeling van 2 jaar terug op https://myalbum.com/album/Tt29LgNzW2CL/ )(En ik voeg voor wat meer informatie over de wandeling zelf een deel van het verslag van de wandeling van vorig jaar november toe.)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hier nog een verslag van de wandeling door de Maasheggen van Boxmeer naar Vierlingsbeek van afgelopen woensdag 9 november. Boxmeer is een aardig plaatsje om doorheen te lopen vanaf het 19e eeuwse stationnetje. Met ertegenover een intrigerend huis, mogelijk een oud bedrijfspand met halfronde raampjes, ik fantaseer een smidse, verderop loop je al gauw langs een rijtje 30'er-jaren woningen met Amsterdamse School-kenmerken. In de Steenstraat, de hoofdstraat van Boxmeer, zie je een aantal aardige 19e eeuwse panden met art nouveau-kenmerken en tegenover de kerk enkele nog oudere historische huizen. En dan zijn er nog de twee 17e eeuwse kloosters, het bijzonder mooie voormalige Carmelietessenklooster Elzendaal aan de Pastoor Peelenstraat dat nog steeds leeg en te koop lijkt te staan en het Carmelietenklooster naast de Petrusbasiliek in de Steenstraat, met naast het klooster de oude Latijnse school. Met interessante aspekten van onze geschiedenis. Want let wel, uit de 17e eeuw, toen onder de Republiek van de 7 Provinciën en onder protestants bewind. De klooster konden hier gevestigd worden als dependance van kloosters in de Zuidelijke Nederlanden (België). Een van de voorwaarden was dat de in beginsel teruggetrokken kloosterlingen onderwijs zouden gaan geven. Wat Boxmeer een bijzondere plek geeft in het Nederlandse katholicisme. Bij het klooster naast de Petrusbasiliek moet je ook even naar het biujzonder mooie houten poortje uit 1653 kijken waardoor de monniken vanuit het klooster naar de kerk konden zonder op straat te komen. Langs nog enkele mooie woonhuizen en een hotel uit begin vorige eeuw en door een aardig straatje met een historisch graanpakhuisje lopen we Boxmeer uit. Over een stukje dijk met uitzicht langs de dijk naar het Maasheggen gebied op de Maasoever. En dan door grasland langs de rivieroever in de richting van de sluizen van Sambeek. Met al gauw enkele mooie gevlochten maasheggen. Vanaf de sluizen lopen we al gauw op landweggetjes tussen de voor dit gebied zo kenmerkende meer dan manshoge maasheggen tussen de kleine door heggen afgebakende akkers en weilanden. Anders dan in het veel gevarieerdere en wat opener gebied tussen Cuijk en Boxmeer, waar zulke landwegen hoge heggen tussen de landjes ontbreken. Anders dan tussen Cuijk en Boxmeer heb je hier ook nog als afwisseling enkele hogere beboste oude rivierduinen met deels eikehakhoutbos erop, de Vortumse Bergen en Groeningse Bergen. Tussen de landjes door loopt een enkel waterloopje, met hier en daar een poeltje. Verschillende landjes hebben smeedijzeren hekken met opmerkelijke namen zoals Klaphekken of Frullies Hemd. Naar wens kun je nog een aardig extra stukje langs de Maas lopen in de richting van Vierlingsbeek met uitzicht over de rivier op Bergen aan de overkant. De wandeling is een tot lijnwandeling in elkaar gevouwen rondwandeling waarbij je met een paar lusjes eigenlijk alle mooie weggetjes en plekjes langskomt. Met als het goed zit horeca op het juiste moment. Of de horeca open zal zijn is niet goed te vinden op het internet. Ter plekke blijkt de de Schutkooi bij Vortum-Mullen van oktober tot april is gesloten. Je kunt er wel altijd zitten, naar blijkt nog tamelijk goed uit de wind, op momenten met zon. Het bos op de duintjes is leuk om doorheen te lopen over de duintjes heen, met een bijzonder mooi uitkijkpunt over de Maasheggenweilandjes tussen de hoge uitgegroeide heggen in herfstkleuren vanaf de Groenings Bergen, met zelfs van een afstand nog mooi zichtbaar hoe de rode meidoornappeltjes de heggen subtiel rood kleuren. De Maasheggen zijn een bijzonder mooi gebied in het voorjaar als de meidoorn bloeit, of nog mooier eerder als de sleedoorn bloeit aan de verder nog kale takken. Aan de kant van Vierlingsbeek kun je er dan ook bostulpjes aantreffen. Ook in het najaar kan het er mooi zijn met meidoorns die rood kleuren van de rode appeltjes en bomen en struiken in herfstkleuren. Ik had bedacht dat je dan een veelheid aan verschillende bessen vruchten zou kunnen zien, ook van hop en bosrank bijvoorbeeld. Andere jaar was dat ook wel zo. Daarvan was deze keer niet heel veel te zien: weinig meidoornbessen aan de meidoorns, nog minder andere bessen, alleen de helderrode ovalen rozebottels van de hondsroos vielen nog op. Misschien ook omdat de wandeling toch wel laat in het jaar was. En op enkele plaatsen zeer uitbundige kardinaalsmutsen met rode mutsjes tussen gelrode en gele bladeren, het meest kleurrijke en opvallende van de wandeling. Nog bloeiende bloemen waren er nauwelijks, maar dat is niet alleen hier het geval. Ook weinig paddestoelen, nauwelijks meer dan eren stuk of tien verschillende. Heel natuurrijk is het gebied niet. Toch bewijst zo'n wandeling dat het een erg mooi en aangenaam gebied is om doorheen te lopen. Ook als er weinig opzienbarends is te zien. Iets na half 4 waren we bij station Vierlingsbeek voor de trein terug naar Boxmeer en naar huis. Wat mij betreft een mooie en plezierige wandeldag. Iedereen bedankt voor het meewandelen en voor de prettige sfeer. Wellicht tot een volgende keer. Fotoos komen later. Hier is ter vergelijking en voor meer informatie een verslag voor een eerdere herfstwandeling door het gebied op 07-10-2018. Het leek een zomerdag in oktober, rond de 20 graden, in de zon soms echt warm, een bijna strak blauwe lucht, de witte flarden leken vooral uitelkaargewaaide condensstrepen van vliegtuigen. Mooier weer was niet denkbaar. Het overstappen in Nijmegen was minder succesvol. Ik dacht dat ik genoeg tijd had, maar toen ik bij de stoptrein richting Boxmeer aankwam, reed hij net voor mijn neus weg. Volgende keer aan de andere van de trein gaan zitten dus. Gelukkig reed om het kwartier een trein zodat het probleem niet heel groot was. Bij het station zat iedereen me op te wachten met een kopje koffie van de stations Albert Heijn. Een deelnemer heeft het vanwege ziekte af laten weten. Cafee Het Vertrek was - eigenlijk zoals verwacht - nog niet open. Daar moet ik ook nog maar iets anders voor verzinnen. Vanaf het station lopen we door het plaatsje naar de Maas. Ik heb de indruk dat je nog steeds kunt zien dat de plaats aan het eind van de 2e WO hier aan de Maas in de vuurlinie heeft gelegen: veel open ruimte, niet aaneensluitende en een beetje rommelige bebouwing. Ook de Sint Petrusbasiliek waar we langs lopen moest na de oorlog herbouwd worden. Vlak buiten Boxmeer liggen akkers met bieten en aardappels onder de blauwe lucht met vegen, met ook een voorproefje van het maasheggenlandschap, heggen rood van de meidoornappeltjes. We lopen een stukje langs heggen over een fietspad voor we door een hekje kunnen, vlak langs de rivier lopend langs smalle astertjes langs het water, knoopkruid en grote centaurie, heelblaadjes, duizendblad en wilde betram, allemaal van de paardebloemfamilie, tusden uitebloeide kattestaarten. We kijken over wijdser akkerland uit op de 15e eeuwse toren van Sambeek. Hier is de maasheggenstructuur doorbroken, o.a. doordat het land is opgehoogd door zand uit de rivier waarmee het land is opgehoogd, in verband met de aanleg van de sluizen van Sambeek waar we iets later via een smal pad op uit komen. En dan lopen we na een bocht echt op een pad tussen de Maasheggen, hier vooral als hoge houtwallen, met hier en daar een stuk gevlochten heg ertussen. We lopen hier tussen de kalkarme zurepasweiden (gevolg van stagnerende water en kwelwater vanuit de Peel). Oospronkelijk vooral weiland, waarbij de heggen als veescheiding dienden, maar nu hier en daar ook (mais)akkers. Ik had bedacht dat in het najaar bessen van meidoorn en sleedoorn samen te zien zouden zijn, met wat er nog weer was. Maar het waren vooral rode heggen vol meidoornappeltjes die het beeld bepaalden. Tussen of naast de Maasheggenlanden liggen hier de Vortumsche en de Groeningsche Bergen, twee zeer oude rivierduinen of dekzandruggen (ongeveer 20 m. hoog), ontstaan door zand dat na de ijstijd door de wind tot duinen is gevormd. Bij de Vortumsche Bergen wilden we een pauze houden en iets drinken bij de Schutskooi. Maar deze was niet open, wel konden we er zelf koffie zetten. We konden er ieder geval zitten om iets te eten. Verderop voeren de Maasheggen ons tussen de kalkrijke zoetepasweiden door. Behalve veel meidoorn zien we ook veel hop, heggen afgezet met een vlechtwerk van hopkorfjes, met ertussen hazelaars, kardinaalsmuts, rode kornoelje met zwarte bessen (en zelfs nog wat witte bloemen), en hier en daar wat bosrank met pluishoofdjes. Heel spaarzaam is er hier een daarn een blauwgrijze sleedoornbes. Boven de heggen uit rijzen essen. Ook staat hier en daar een wegdoorn, zowel in de bosjes op de duinen als tussen de heggen. Aan de rand van de Groeningsche Bergen ligt een hoog duin met uitzicht op een stukje Maasheggenland nu roodkleurend van de meidoorn (met een bankje) in het voorjaar wit van bloeiende sleedoorn of meidoorn. Een klein stukje hei dat hier ligt is verdord en bruin door de droogte van deze zomer. We lopen een laatste stuk langs de Maas, langs een vandaag niet zo druk fietspad, met uitzicht op (de kerk van) Bergen aan de overkant. En dan lopen we op Vierlingsbeek af. Met de stoptrein reizen we terug naar Boxmeer en verder.

Klik hier voor de foto's van deze tocht