Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 15-08-2023

Het was weer een bijzonder mooie wandeling van Holten naar Nijverdal afgelopen zaterdag over de Holterberg en de Sallandse Heuvelrug. Met vooral volop bloeiende heide op de in deze tijd altijd prachtige Sallandse Heuvelrug, vooral bij de twee Koningsbelten. En met eindeloze hoeveelheden bloeiende vossebes (of rode bosbes) zowel op de heide van de Heuvelrug als in de bossen onder de dennen en sparren. Veel mooier kan het niet. Zelfs de dopheide bloeide hier nog (of weer), terwijl die op de meeste plaatsen eind juli / begin augustus doorgaans is uitgebloeid. Met roze en, vrij ongewoon, witte bloemen. En dan staan er ook nog eens hele jeneverbesstruwelen op de Koningsbelten bij de Sprengenberg. Absoluut een van de mooiste wandelingen die je in ons land kan lopen (net als de Veluwezoom, de Maasduinen bij het Quin en de Archemer en Lemelerberg). Met een klein groepje, met zijn drieën. Met een afmelding, waaronder een vanwege het merkwaardig stellige weerbericht van 100 % kans op regen en begin middag ook nog onweer. En een deelnemer die problemen had onderweg en daardoor niet op tijd in Holten kon zijn. (Jammer niet even gebeld.) Nu heeft hij op goed geluk geprobeerd ons te vinden naar ik begreep. En dan het werkelijke weer, met in het begin weliswaar regen, maar na half twee vrijwel de hele tijd in de zon, met mooie wolkenluchten afgewisseld met blauw. Het weerbericht dat ik zag (weerplaza, buienradar, buienalarm) beloofde inderdaad in de ochtend tot een uur of twee / drie (afnemende) regen, met inderdaad een kans op onweer vroeg in de middag. Het regende dan ook wel enigszins toen we uit uit Holten vertrokken. Maar de wandeling loopt al gauw onder de bomen van een prachtige beueknlaan en daarna bos. En de regen nam al gauw af, met een flinke bui terwijl we binnen aan thee en koffie zaten. Na half twee brak de zon door en bleef het verder prachgtig droog weer met zon over de veelkleurige heidevelden. De wandeling is aan de lange kant omdat Erve De Pas in Haarle een te mooie plek is om links te laten liggen. Met twee horecastops en genoeg momenten om even stil te staan om van de uitzichten en vergezichten te genieten waren we niet echt vroeg in Nijverdal. Rond zes uur. Omdat rond kwart over zes een trein uitviel maakte dat ook niet veel uit. Een bijzonder mooie dag en fijne ontspannen wandeling. Harrie en Nelly bedankt voor het meewandelen. (Hieronder een link naar de niet gesorteerde fotoos van de wandeling. Voor meer informatie voeg ik een stuk verslag van een vorige wandeling ter plekke toe. Hier is een link naar een fotoverslag van een voorgaande wandeling in augustus 2021 toe, voor wie meer informatie wil over de wandeling: https://myalbum.com/album/7GtQpL5Khytq/)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Als we met de trein uit Amsterdam aankomen zitten de anderen al met een kopje koffie of thee bij Cafe de Biester op het plein tegenover het station te wachten. Een grappig pleintje met eerder landelijke dan dorpse sfeer bij het witte stationsgebouwtje dat vooral ruimte te over lijkt uit te beelden. Straks steken we gelijkvloers de spoorweg over achter het stationnetje en lopen we de brede landweg op langs de Holter Enk op. We gaan meteen op pad, na afrekenen. Want over nog geen twee kilometer hebben we nog een laatste horecapunt voor we de Holterberg en Sallandse Heuvelrug oversteken. Met een mooi groepje van zeven personen na 1 afzegging gaan we op pad. Het weer is niet helemaal duidelijk; volgens buienradar blijft het droog, de laatste bui is daar gisteren opgelost, bij weerplaza mogen we in de middag verschillende bioen verwachten. Anders dan vorig jaar toen we vertrokken we een weersverwachting met buien en mogelijk onweer. Vanaf het station lopen we de Holter Enk op, over een onverharde weg langs een beukenlaan met dikke beukenstammen vol korstmossen. Een mooi begin van de wandeling, meteen het open land in. Pas aan het eind bij Nijverdal zijn we weer terug op een verharde weg. Daartussen onverharde wegen en paden, bos en hei. Een van de bijzonderheden van de wandeling. Jammer dat het uitzicht op de glooiende enk wat belemmerd wordt door de mais.
Over het pad door het bos, met fietspad, loop je eerst nog in een beetje pretparkachtige omgeving met hotels en luxe (vakantie)woningen vooral links. Naar een open plek in het bos bij het Holterbergmuseum, nu Natuurdiorama, waar een aantal kluster horeca bij elkaar zit. De kersenbavarois bij de thee bij hotel gasterij t Losse Hoes was vorig jaar een lust. De appeltaart is ook bijzonder aangekleed maar gewoner. Daarna is er als je rechtstreeks naar Nijverdal loopt geen horeca meer tot Nijverdal. Je moet er 3 km. extra voor omlopen, tot aan Haarle, zoals wij doen. Van t Losse Hoes kun je direct doorsteken naar de weg erachter, met een smal onverhard pad ernaast, dat ik was vergeten. Bij de eerste afslag naar rechts, de Heksenweg, gaan we het bos in. Over een mooie brede, redelijk drukke bosweg. Bij de afslag naar de Holterberg kun je kiezen, een breed pad bovenlangs, of een smal pad het Numendal door, een steeds dieper wordend oud smeltwaterdal uit de ijstijden.
Wij volgen de weg van het ijs omlaag, tegen de stroom in. Vlak voordat het pad naar rechts de Holterberg opgaat kun je het dal verlaten, even klimmen over een zanderig pad. Twee jaar terug was op 30 augustus na een warme periode de heide op de Holterberg al flink wat van zijn kleur kwijt. Ik denk: ongeveer twee weken te laat voor de mooiste bloei. Vorig jaar half augustus leek hij net nog niet helemaal te bloeien, maar al wel mooi paars. Dit jaar, na een koud voorjaar is het een week vroeger eigenlijk ongeveer hetzelfde. Wel kleur maar nog niet vol in bloei. De vossebes of officieel rode bosbes die twee jaar geleden nogal stond te verdorren bovenop de Holterberg stond nu overal volop en in overvloed te bloeien met grote hoeveelheden rode bessen, al helemaal onder in het Numansdal. Ze bleken best lekker te smaken, een beetje zurug, als nog niet helemaal rijpe bramen. Dat is voor mij wel een van de opwekkende bijzonderheden van de Holterberg, de niet ophoudende hoeveelheden vossebessen, die de bosbodems en ook open heiden bedekken, langs het pad omhoog en omlaag. Van verbazing naar groter verbazing, zoveel vossebessen, nog meer vossebes en nog meer. Vol (kleine) bloemen en bessen. Weinig smaak maar wel lekker fris zuur, noteerde ik vorig jaar.
(Eigenlijk te laag bij de grond, vanwege het risico van vosselintworm vanwege plassende vossen. Levensbedreigend. Maar ik heb nog nooit van iemand gehoord die het heeft opgelopen. - Hoewel: In Nederland is de vossenlintworm gevonden in vossen in Oost-Groningen en Limburg.) Ver uitzicht bovenop de Holterberg over de heide op het lagere land, maar zonder echte orienteringspunten loopt je blik vast in het bos. Behalve de bloeiende struikheide en de vossebes staat er ook hier en daar wat dopheide, maar die is tussen de struikheide en vossebessen weinig opvallend, in ieder geval dit jaar. Twee jaar terug zag ik ook witte dopheide en struikheide. Ook is er nog wat weinig opvallende gewone blauwe bosbes. Verder is de bloeiende flora vrijwel geheel afwezig. Ik zie dat je met een klein extra lusje wellicht ook midden over het heideveld op de helling van de Holterberg kunt lopen. Volgende keer eens proberen.
Vanaf de heide met uitzicht en langs de zee-en bloeiende vossebessen met witte klokjes boven de groene blaadjes naast het pad van de Holterberg lopen we richting Sprengenberg. We lopen een hoekje om, om te kijken te kijken of we nog wat extra uitzicht over de heide kunnen meepikken als het begint te regenen, een beetje eerst dan genoeg om regenkleren aan te trekken. Het bos geeft nog wat extra bescherming. Langs paadjes die niet en paadjes die wel op de kaart staan en een breed zandpad met uitzicht op de Noetselerberg, paarse heide achter een groene vlakte met eerst veel gras en verderop vossebes. Voor we bij de Sprengenberg zijn pauzeren we bij een bank met uitzicht over de uitgestrekte glooiende heide met struikheide en vossebes. De regen is weer gestopt en er wordt geen regen meer verwacht. Dan ligt de Sprengenberg voor ons, misschien nog niet helemaal vol in bloei. Maar wel paars, naar alle kanten. En net als vorig jaar voller in bloei dan de Holterberg. Het is wel even klimmen, maar dat is wel te doen. Heel geleidelijk loopt de weg omhoog. Voor je op het hoogste punt bent loop je door een mooi stuk met jeneverbessen, tussen de bloeiende heide. Midden tussen de sprookjesachtige bomen en struiken door, sommige vol (echt vol!) met groene of bijna rijpe zwarte bessen.
Om even je adem in te houden. Eigenlijk te vlug zijn we er weer doorheen. Een van de mooiste plekken met jeneverbessen die ik ken. Van bovenop de berg heb je een wijd uitzicht. Met, als we in een boog afdalen, om een ander droogdal heen, de Wolfsslenke, in de verte in een bos de toren van het kasteeltje De Sprengenberg net boven de bomen uit, of de Palthetoren, naar de oorspronkelijke eigenaar, een textielbaron, die het als jachthuis liet bouwen. We krijgen er zelfs zon bij. Het brede pad maakt een merkwaardige bocht en als je daar uit komt zie je het kasteeltje nog net boven het bos voor je uitsteken. Van de berg af lopen we verder, iets uit de koers, naar de horeca bij Haarle. Langs een paar open velden, een enkele begroeid met boekweit, voedertafels voor de vogels, met name de korhoenders die hier moeten zitten, maar nu nog telkens opnieuw moeten worden ingevoerd uit Zweden, naar ik begrijp. De een zegt ze zitten er wel, de ander ze zitten er niet. Een probleem is het gebrek aan voedsel, en dat heeft weer te maken met stikstof en verdroging.
Vanaf de heide lopen we een stuk onder de bomen, eerst bos dan een brede laan langs het landgoed. Om de bosrand heen eigenaardige koepelvormige hagen rhodondendrons die zich hier goed thuis lijken te voelen langs de rand van de heide, tenslotte ook heideachtigen (maar dan vooral uit Azie). Bij herberg Erve de Pas lijkt het of je op een boerenerf zit, aan een kruispunt van hier samenkomende (fiets)paden. Een erg mooie plek voor een pauze, met tosties van donker bruin brood en een keuze aan lekkers bij koffie of thee. het omlopen wel waard. Omdat we wat later zijn dan vorig jaar is het minder druk (half twee was het net topdrukte) en hebben we al gauw iets te eten voor ons staan. Deze plek heeft nog steeds alles om een paar kilometr voor om te lopen. Verderlopend komen we door een merkwaardig bospad met aan beide kanten hagen van hoge rodondendrons, aan het eind kroop de heide ook weer in de bermen. Om een erg krap houten hek door komen we op een smal pad dwars door de hoogstaande heide (denk aan de teken!), onder de eikenbomen staan mooie spiegels met vossebes. Hier en daar op de glooiende heide voedseltafels, akkertjes met boekweit of rogge, voor de vogels.
Dan staan we weer bovenop en kijken weids uit, de laagte in naar de Vliegtuigheide en het bos daarachter. Langs de weg met fietspad tussen de Kleine en Grote Koningsbelt door staat voor het eerst wat andere flora: Sint-Janskruid en hengels en een mooie plek blauw van de grasklokjes. In het zand van het pad uitgebloeide dwergviltkruid. Dan dalen we af naar Nijverdal (na het kruisen van die merkwaardige zinloze autoweg, de Holterbergweg, dwars over de Sallandse Heuvelrug). Hier en daar jeneverbesstruiken als cypressen in het landschap en langs het pad enkele heel jonge hoopvol stemmende boompjes, dat de jeneverbes zich hier nog lijkt te verjongen. Boven de Rietslenke langs, ongetwijfeld nog een smeltwaterdal, dat ons naar Nijverdal brengt. Dan zijn we bij de Noetseler Es na nog een hoek met jeneverbes struiken en bomen. Langs het pad een karmozijnbessenstruik en achter bomen een heel veld. De es is een mooie manier om Nijverdal binnen te lopen.
(Hier is nog een link naar de route van de wandeling (20- km): https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6577547/wandelroute/holten-nijverdal-via-holterberg-en-sprengenberg-heide-20-3-km )

Klik hier voor de foto's van deze tocht

Harrie B

16-08-2023

Ik vond dit net: https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=31164&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&utm_campaign=web-rss-nb