Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 08-12-2022

Het heeft even geduurd, maar hier zijn dan de fotoos van de wandeling van woensdag 26 oktober van Ede naar Rhenen langs de Binnenveldse Hooilanden, met informatie en een link naar doute van de wandeling.        
Je vindt een link naar de fotoos op:                              
https://myalbum.com/album/CFYiLHCsYh3w/
De fotoos zijn nu ook te vinden bij de reacties op de wandeling op de wandelsite. Groeten, Dik

Klik hier voor de foto's van deze tocht

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 27-10-2022

Op weg naar de Binnenveldse en Achterbergse Hooilanden vanaf station Ede-Wageningen lopen we vanaf de nieuwbouw op het voormalig ENKA-fabrieksterrein met nog overeindstaande mooie en minder mooie monumentale industriële gebouwen al gauw door een bijzonder mooie rondlopende beukenlaan van het parkachtige Horabos, onder hoge bomen, vlak voor we het landgoed binnenlopen rond 'kasteel' Hoekelum, en langs een diep liggende sprengenbeek lopen in het bos van Hoekelum. Dat is een mooi begin van de wandeling langs de Hooilanden. Met een wat mij betreft nog mooier einde onderlangs het bos op de Grebbeberg en vooral Laarsenberg bij Rhenen met uitzicht op groen grasland in de laagte in de Gelderse Vallei. Daartussen ligt in het midden een mooi tussenstuk rond de Hooilanden in een nat deel van de vallei, langs het riviertje de Grift.
Mijn nieuwsgierigheid en belangstelling was al eens gewekt toen ik las over een nieuw na 2019 tot stand gebracht natuurgebied tussen Ede, Wageningen en Rhenen, tot stand gebracht in samenwerking tussen boeren (verenigd in de de Coöperatie Binnenlandse Hooilanden), particulier initiatief (de Stichting Mooi, opgericht voor de ontwikkeling, het beheer en behoud van natuur in het Binnenveld, door crowdfunding aangekocht) samen met Staatsbosbeheer, onder regie van Waterschap Vallei en Veluwe. De Binnenveldse Hooilanden zijn onderdeel van het Gelders Natuurnetwerk en een deel, het Binnenveld, is aangewezen als Natura 2000-gebied. Dat zou ik wel met eigen ogen willen zien. Tijdens enkele wandelingen had ik het al eens met een ter plekke wonende deelnemer die ik goed kende over dit bijzondere initiatief gehad, waardoor ik verder door het initiatief geïntrigeerd raakte en me af ging vragen of er niet een wandeling langs te bedenken zou zijn. Als het kon van station naar station. Dat werd dus deze wandeling langs de Hooilanden van Ede-Wageningen naar Rhenen.
Dat openbaar vervoer had woensdag, met de hardnekkige werkzaamheden aan het spoor bij Ede-Wageningen en Rhenen, waarbij gebruik gemaakt moest worden, niet zijn beste dag. Hoewel op de reisplanners van 9292 en ns misleidend duidelijke begintijden en aankomsttijden van stopbussen en snelbussen werden vermeld, had de praktijk vooral onduidelijkheid als kenmerk. Goed dat ik de eerste trein vanuit Amsterdam had genomen, want ook daarmee haalden we (ondanks de officiële aankomst 20 minuten eerder) met de snelbus toch net niet de aangegeven vertrektijd van de wandeling. Een deelnemer had zich nog afgemeld omdat deze de reis op voorhand te onpraktisch vond. Dat werd weer goedgemaakt door nog een late aanmelding. Zodat we met ons negenen op pad gingen vanaf station Ede- Wageningen. het is al warm als we van het station weglopen. Het weerbericht belooft een warme dag voor de tijd van het jaar, met veel zon.
Hoekelum is een mooi begin van de wandeling, langs een diep liggende sprengenbeuk onder hoge beuken, rond een groot landhuis tussen vijverpartijen waar de sprengenbeek in uitloopt. Met vlak voor we bij het open veld rond het huis zijn een ijskelder tussen hoge stakerige hulstboompjes met rode bessen langs de beek, bij een geel gietijzeren bruggetje waarlangs we de beek oversteken. Even later komen we bij De Koffiekamer in een oude boerderij van het landgoed, al na 2,5 km. Maar een erg mooie plek om een kopje koffie of thee te drinken met iets erbij en even rond te kijken. In de stal ernaast loeit een koe. Veel ruimte, ouders met kinderen, leuke speelhuisjes, mooie bijgebouwen. Het is vrijwel de enige horecagelegenheid dus een goed excuus om er gebruik aan te maken. Aan het eind is er alleen nog Villa Grebbenoord, net 3.5 km. voor het eind van de wandeling als mogelijke horecaplek. Het grote huis, nauwelijks een kasteel te noemenmaar algemeen als kasteel aangeduid, is 18e-eeuws, maar heeft een lange voorgeschiiedenis. Het oudste huis op deze plek is uit de veertiende eeuw, maar de geschiedenis gaat mogelijk terug tot de 14e eeuw of ouder.
Bij Hoekelum steken we de weg over en lopen we door een veldje waar graafmachines aan het graven zijn. We kunnen nu nog doorsteken langs een smal paadje naar een fietspad met een olifantenpaadje erlangs door het gras en door een stukje bos naar een viaduct over de autosnelweg. Maar het lijkt erop dat dit een volgende keer niet meer mogelijk is. Bij Bennekom lopen we over een niet onaardig verhard weggetje tot aan de rand van de dorpsbebouwing. Misschien moet ik dit stukje nog eens opnieuw bekijken. Vlak voor de dorpsbebouwing gaan we een mooi onverhard weggetje in met uitzicht op open veld, naar de drukke verkeersweg tussen Ede en Wageningen. Als je die oversteekt gaat de route verder langs een vrij brede doorgaande weg naar Nergena en toen ik hier de eerste keer liep was ik even bang dat dit het zou zijn wat ons in de Gelderse Vallei te wachten zou staan. het hele gebied van de Gelderse Vallei lijkt zich eigenlijk meer te lenen voor fietsen dan voor wandelen, met zijn smalle verharde weggetjes. Gelukkig mag je iets verder, na een karaktervolle grote boerderij, een smal klompenpad op over een greppeltje en loop je al gauw langs de rand van een veld uit met uitzicht tot op de Heuvelrug in de verte, met helemaal links de hoge bult van de Grebbeberg, onderlangs uitgesleten door de erlangs lopende rivier. Onze eigen tijd nadrukkelijk aanwezig met de door het uitzicht lopende hoogspanningslijnen. Het zijn uiteindelijk vooral de klompenpaden die hier lopen die het gebied ook aantrekkelijk maken voor wandelaars. Langs proefvelden van de Wageningse Universiteit. Iets verderop kijken we uit over een veld met wit en licht paarsroze knopherik, een soort radijs, een wilde soort, maar veel gebruikt als groenbemester, dus ook weer niet helemaal wild. Van het ene klompenpad naar het andere door het vlakke landbouwland van de Vallei. Zo nu en dan langs een weggetje. Maar nu eerst langs een smal pad langs een snel stromende Zuiveringssloot, met mooie houten voetbruggetjes over de sloten. Je kunt er ook goed op liggen wat een stelletje verderop laat zien dat voor ons opzij moet, uitkijkend over het hoge riet langs een smalle sloot, tussen de biljartlakenachtige lappen groen grasland aan weerszijden. We komen uit bij het verharde weggetje de Dijkgraaf waar het ineens vol staat met paddestoelen, gele of groene knolamanieten, wat verbleekte vliegezwammen, bruine russula's en meer. Ze houden ook net zo snel weer op. Iets verderop brengt een pad langs de rand van het bouwland ons vanuit een nieuw gecreëerd landgoed De Lieskamp op de land van de voormalige gelijknamige boerderij (we lopen hier al in het Binnenveld) naar het nieuwe natuurgebied de Binnenveldse Hooilanden langs de grift. We kijken uit over een nat veenachtig landschap met het licht weerspiegelend water in waterplassen in het drasland. Onder een op dat moment flink bewolkte hemel, het lijkt of de zon ons heeft verlaten. Maar als we verderop aankomen bij het door de Hooilanden lopende vlonderpad is de zon weer terug. Wat het duidelijk uitnodigender maakt om hier zittend op de rand van het vlonderpad met bungelende benen te pauzeren. Met uitzicht op de Heuvelrug voor ons uitlopend in de Grebbbeberg aan de kant van de rivier. Bij een broekbos middenin de drasland zie ik grote wit met zwarte vogels, en terwijl we er zitten komt een vlucht lang uitgestrekte en zeilende ooievaars langsvliegen die bij hun soortgenoten neerstrijken. Van waar ze aan kwamen vliegen klinkt geklepper van een paar ooievaars. Iets verderop staat langs de Grift een indrukwekkend bomenmonument van een rij uit het veen opgegraven zeer oude boomstammen, veeneiken gevonden tijdens graafwerkzaamheden, "ze ontkiemden 1700 jaar eerder dan de datering van Stonehenge, 2300 voor Christus", reken maar uit. langs de Grift en langs een mooi stuwtje met een stroomversnelling, met meer ooievaars in de landerijen, lopen we naar een bruggetje over de Grift. Aan de overkant van De Grift liggen - in de provimncie Utrecht - de Achterbergse Hooilanden, met extensief beheerd hooiland: veenmosrietland, moerasheide, trilveen en nat schraalland. Aan de andere kant loopt ook het smalle fiets- en voetpad langs de in de middeleeuwen aangelegde Grift, de naam wijst er al op dat hij is gegraven, naar de voet van de Grebbeberg, waar hij in de grote rivier uitmondt. Omdat De Grift zo oud is en een beetje het centrum is van het gebied aan weerszijden van de Hooilanden lijkt het een mooi idee om het door het landschap slingerende pad te volgen naar de Grebbeberg. (Hoewel ik daar door eerdere ervaringen al niet heel erg enthousiast over ben, 4 km. lang asfalt.) Maar fietsers en voetgangers op hetzelfde pad gaan vaak niet erg goed samen, zeker niet op een smal en vrij druk pad zoals hier. Bovendien doet het nogal grove asfalt al gauw pijn aan mijn voetzolen. Ik besluit verderop bij een kruising, dat het eigenlijk helemaal niet zo'n goed idee is de Grift te volgen (behalve als idee), en we verlaten het pad langs de Grift om via de Levendaalseweg, die van boven op de Grebbeberg komt, de heuvelrug tegemoet te lopen, met uitzicht op het bos bovenop de heuvelrug en omhooglopende groene velden in het zonlicht op de flanken. Daardoor missen we de tweede horecamogelijkheid tijdens de wandeling. Maar het is mooi de Grebbeberg en Laarsenberg voor ons zo te naderen. Vanaf de Levendaalsweg die van bovenaf dwars over de Grebbeberg, of eigenlijk Laarsenberg, loopt lopen we over een smal pad langs de rand van het bos op de heuvel, met een geweldig uitzicht op groene landerijen in de Gelderse Vallei rond Achterberg, waar ooit het versterkte huis Den Hooghen Horst lag, tussen de graften door, dwars op de heuvel staande houtwallen, tussen de akkertjes die worden ingezaaid door het Utrechts Landschap, vooral met rogge, met bloemrijke randen. Op een veldje staat nog gele ganzebloem, reukeloze kamille, veel spurrie met kleine witte sterachtige bloempjes en een enkele korenbloem. Een bijzonder mooi laatste stukje van de wandeling vind ik. Na nog een stukje bos staan we in nette straatjes in Rhenen. Links ligt het station al. Door de inkorting aan het eind blijken we nog op tijd om voor 4 uur in te checken bij het station. Met z'n vieren drinken we nog een drankje vlak naast het station. De anderen zitten dan al weer in de bus. Het was een mooie en gezellige wandeldag. En wat mij betreft een heel aardige wandeling met een paar erg mooie stukken. Niet eens zo lang uiteindelijk, ongeveer 16 km. iedereen bedankt voor het meewandelen en wellicht tot een volgende keer. (Fotoos komen nog.)