Reacties en foto's

dik v.

( organisator / routebegeleiding ) 09-05-2022

Hier een beetje verlaat verslag van de wandeling van vrijdag tussen Groote Keeten en Den Helder, de fotoos komen later.

Met een klein groepje. Niet ongewoon voor deze toch wat excentrisch gelegen wandeling in de kop van Noord Holland. Hoewel Schagen met een rechtstreekse trein uit Nijmegen niet heel slecht te bereiken is. Helaas soms nogal eens met vertraging, als complicerende factor. Tot nu toe eigenlook nooit met meer dan 4 deelnemers gelopen. Vrijdag met z n 3en. In de trein al een berichtje van Marieta dat ze al op het strand was. Een wat ingewikkelde overstapreis gemaakt om een half uur eerder in Schagen te zijn voor de bus van 10.10 naar Groote Keeten. Met een overstap in Castricum om daarna met korting verder gratis naar Schagen te reizen. Ik dacht in de voorbereiding donderdag nog; ik zou ook een uur later kunnen beginnen. Dat we later in Den Helder aankomen is geen probleem. In Groote Keeten nog niemand bij de Princen Keet. Vertelt Anne Marie me dat ik me een uur heb vergist. De afspreektijd is 11.35, niet een uur eerder. Overheen gelezen in mijn ijver. Met Marieta samen een drankje bij de Princen Keet. Belt Anne Marie. Haar bus is niet gestopt in Groote Keeten. Oplossing: als zij over het strand naar Groote Keeten loopt, lopen wij een rondje rond het Botgat. Mist zij wel het rondje Botgat helaas. Aldus het begin van de wandeling. Andere complicatie: ik ben mijn fototoestel vergeten. Moet het maar met mijn telefoon proberen. Met alle problemen vandien: volle foto-opslag, wanneer is die foto nu genomen? Trial en error. Het weer is overigens prachtig, voor een dagje uit aan zee. Het kan ruim 20 graden worden. Omdat ik al eerder in de zon gelopen heb, denk ik dat het niet nodig is me in te smeren. Geen goed idee, merk ik savonds.

Ook al is de wandeling geen publiekstrekker, ik vind het een karaktervolle wandeling zo in het puntje van Noord Holland. Eerst al met zijn overgang van duin naar dijk. En dan ook nog eens over zo n beetje de smalste duinen van het land. Je kunt op een enkel punt de zee en het land achter de duinen in ongeveer een oogopslag zien liggen. En het is een wandeling waar je op een bijzondere manier de bloeiende bollenvelden kunt zien liggen: van bovenaf vanaf de hoge duinrand (eigenlijk dus een stuifdijk). Dus een mooie wandeling voor eind april. Deze keer wat verlaat. Liever liep ik de wandeling, vooral in deze tijd van het jaar met de bloeiende bloembollen vanuit den Helder, van noord naar zuid. Met uitzicht op de bloembollen in de Koepolder. Maar met een bus die 1 keer per uur gaat vanuit Groote Keeten vind ik dat geen optie. Soms twijfel ik of het rondje Botgat aan het begin van de wandeling nodig is. Het rondje houdt de wandeling nogal op voor je naar Den Helder gaat lopen. Maar dat is geen goede gedachte: het Botgat is een mooi aanvullend element in een wandeling die voor een groot deel langs het strand loopt en daarna naar Den Helder over de dijk. Met daartussenin stukken duinen. Eigenlijk zie je dat al als je bovenaan de trap staat die vanaf de dijk het Botgat inloopt, een groene laagte tussen sloten met grazende roodbruine Hooglanders tussen de op duinen lijkende stuifdijken. Zoveel nat zullen we verder niet zien.

Het Botgat is een atypisch stukje duin, een oude duinweide met een sloot erlangs. In een drooggevallen hoekje van de sloot bij een stuwtje kleine witte bloempjes van waterranonkel. En de paardebloemen die er staan zijn waarschijnlijk geen gewone paardebloemen, maar een zeldzamer ondersoort, de zandpaardebloem. Hier is in de vergeten oorlog in 1799 flink gevochten tegen de Engelse en Russische invasie gericht tegen de Bataafse Republiek. Vanaf een uitkijktorentje, naar een model met ijsstokjes kijk je over de stuifdijk heen op toch nog een mooi stukje bollenland met bloeiende bloembollen daarachter. In de bus van Schagen naar Groote Keeten, waar je anders volop uitkeek op bloeiende bollenvelden, was het duidelijk dat we het dit jaar wellicht met minder moesten doen. Nog net hier en daar een veldje. Maar hier had je toch nog een mooi uitzicht vanuit het Botgat. Het paadje langs de sloot is nog iets bijzonderder dan het pad langs de oostkant met vooral gras. Op de grens van het natte Botgat en droog schraal duinland ernaast. Langs het pad bloeide de kruipwilg, met bruinrode vrouwelijke bloempjes. Tussen de kruipwilg waren de blaadjes van wintergroen frisgroen omhoog gekomen en in de sloot stonden enkele bloeiende dotterbloemen. Op droge zanderige plekken staan duinviooltjes te bloeien en ook nog het wat minder bekende hondsviooltje met spiesvormige blaadjes dat nu ook bloeit met blauwe bloempjes. En in het schrale duin grote bossen geel stekelbrem.

Als we we vanuit het Botgat door het smalle duin naar het strand lopen belt Anne Marie dat ze bij strandpaviljoen Klavertje Vier is aangekomen. Na een pauze voor o.a. een boterham gaan we verder over het strand richting Den Helder. Van Groote Keeten naar Den Helder is niet wat je noemt een typische duinwandeling, maar hij is wel verrassend. Hij sluit aan op een reeks duinwandelingen langs de Noordzeekust. Het is een afsluiting van een reeks duinwandelingen vanuit het zuiden met een typisch eigen karakter. Dat heeft ermee te maken dat de duinen hier nog maar minimaal zijn. Lang geleden heette Groote Keeten Dubbelduin, twee rijen duin dus. En dat is nu niet veel anders. Rond het jaar 1000 was er hier een ongebroken kustlijn langs de Hollandse kust tot en met Texel. Maar in de 12e eeuw werden grote gaten in de kust geslagen, waarbij het eiland Ooghe ontstond waarop Callantsoog en Groote Keeten lagen. De eeuwen daarna hielden de dreigingen uit zee aan. Daarom werden er dijken aangelegd. In 1610 werd de Johan van Oldebarneveltsdijk aangelegd, die een verbinding maakte met Huisduinen en de basis was voor latere inpolderingen. Aan de zeekant ontstonden weer (zeer smalle) nieuwe duinen. De wandeling van vandaag gaat over dit randje van het land. Bij Huisduinen gaan de duinen definitief over in een dijk, naar Den Helder.

Gevolg is ook dat de wandeling een groter deel strand heeft dan mijn meeste duinwandelingen. Het alternatief is het fietspad langs de andere kant van de Van Oldebarneveldtsdijk. Langs het strand meeuwen en drieteenstrandlopers. Het strand brengt ons bij Strandslag Dorperweert bij Julianadorp. Zonder strandpaviljoen. Er loopt vanaf de strandslag een mooi pad door een golvende duinvallei tussen de 2 duinenrijen door naar de volgende strandslag. Rechts de oude Zanddijk die ooit het land hier bij elkaar hield en een nieuw duin ervoor de kans gaf om aan te groeien. Door droge grasduinen. Langs het pad staan meteen al knalblauwe duinviooltjes, die we tegenkomen in verschillende tinten van blauw naar wit. En ook het blauwe hondsviooltje met puntige blaadjes. En spichtige duinpaardebloemen en een beetje veldsla. Vorig jaar zagen we
ook lathyruswikke, ruw vergeetmenietje, het kleinste vergeetmenietje. Het pad brengt ons bij Strandslag Zandloper met een km. identieke grijze strandhuisjes op het strand. Aan het eind staat, ongeveer halverwege de wandeling (na 9 km.) een strandpaviljoen Zee van Tijd, waar we pauzeren en iets drinken en eten. Ondertussen is het strand 2x zo breed geworden en zijn stenen strandhoofden boven water gekomen. Hierna wordt het stiller op het strand (voorbij Julianadorp) dat we volgen naar strandslag Falga. Daar steken we de uiterst smalle duinen door, en kijken uit op de bollenvelden in de Koepolder.

Pas bij het tweede topje langs het pad zien we achter de duinen de bloeiende bollenvelden erachter liggen in alle mogelijke kleuren, maar vooral geel. Een verrassing, ik had zoveel kleurige bloeiende bollenvelden niet meer verwacht. Verderop in het land meer kleuren. Ook vanaf het pad over het hoge duin of eigenlijk stuifdijk kijken we uit over het bloeiende bollenland achter de duinen. Hoewel ik opgegroeid ben in de bollen en er lange tijd genoeg van heb gehad, vind ik het een bijzonder gezicht. Het pad gaat verder deels boven over het duin, deels door wat rommelige valleien die menselijke bedrijvigheid in het verleden verraden. Een vallei helemaal vol met pijlkruidkers die witte bloemen aan het krijgen is en dan door valleien en hellingen langs het pad met pollen nu uitgebloeide narcissen, een beetje rommelig verspreid. Topjes met blad krijgende duinroosjes en zelfs een eerste roosje. Voor de Donkere Duinen met zwarte dennen gaat het pad omhoog, met nog een laatste uitzicht over het achterland. Als je van de andere kant komt heb je hier een mooi eerste uitzicht op het bollenland. Hier ligt een hoek met veel korstmossen, de hellingen kleuren grijswit van het rendiermos. Bij de Donkere Duinen liggen enkele oude diepe droge waterleidingkanalen, een loopt merkwaardig genoeg boven over een duin dus zal wel iets anders zijn.

Daarna lopen we langs een breed fietspad langs de Grafelijkheidsduinen. Met uitzicht op duinmeertjes met meeuwen, ganzen, aalscholvers en grazende Exmoorponys. Erlangs meer kruipwilgen en nog een rand pijlkruidkers. Met voor ons de rode Vuurtoren Lange Jaap voorbij Huisduinen, opgebouwd uit stalen platen. Vanwege gebrek aan onderhoud dreigt ineenstorten, en niemand weet nog hoe het op te lossen. Daarvoor staat Fort Kijkduin waar de poort per ongeluk openstaat, zodat we even binnen kunnen kijken bij het napoleontische fort. Nu met zeeaquarium. We staan hier aan het begin of eind - naar hoe je het bekijkt - van de grasdijk van hier naar Den Helder met hier een klifachtig stuk hoog grasduin, met een smal paadje. Tussen het gras bloeit de zeepostelein met witte bloempjes. Het hier ook staande ziltminnende Deens lepelblad zie ik niet. Van Huisduinen gaat het verder over de dijk. Iets uit de kust ligt de zandplaat de Razende Bol die mettertijd aangroeit en voor ons uit ligt Texel achter het Marsdiep. Langs de knalrode ijzeren vuurtoren Lange Jaap en voormalig Fort Erfprins (ook uit napoleontische tijd). Met op de dijk gele knolboterbloemen. En dan kijken we van de dijk uit op Den Helder. Bij het 19e eeuwse Petrus en Pauluskerkje verlaten we de dijk en lopen Den Helder in, over een Amsterdamse Schoolbrug.

De niet erg koninklijke Koningsstraat is afgesloten en grotendeels gesloopt. Verderop lopen we in een bochtje van de andere kant toch nog de straat in. Met wat aardige begin twintigste eeuwse geveltjes. Zigzaggend door straatjes naar het station aan de voet van de Watertoren. Tegen zes uur zijn we bij station Den Helder. Bij de viswinkel annex visrestaurant tegenover het station gaan we zitten voor een drankje en iets van vis zoals kibbeling of fish and chips. (Onthouden van vorig jaar.) De vis binnenin is wel lekker, maar ik vraag me een beetje af hoe men er op veel plaatsen telkens weer in slaag de arme kabeljauw van buiten zo te mishandelen. Maar toch erg welkom na deze wandeling. Ik haal net de trein van iets over hal zeven terwijl mijn wandelgenoten nog bezig zijn met de vis. Wat mij betreft blijft de wandeling de moeite waard om hier zo af en toe over het randje van het land te lopen. Zeker met bloeiende bollenvelden. (Het geeft ook een beetje een indruk van hoe kwetsbaar het land / ons land is.) Iedereen bedankt voor het meewandelen en voor de prettige sfeer onderweg; ik vond het een prettige en ontspannen wandeldag. Wellicht tot ziens. (Fotoos komen nog.)

Klik hier voor de foto's van deze tocht

Anne Marie van der M.

13-05-2022

Wat een mooi en uitgebreid verslag heb je gemaakt van deze wandeling! Ik heb er even de tijd voor genomen en ben het met je eens dat dit noordelijke punt van Noord-Holland zeer de moeite waard is en dat het kwetsbare spel van zee duinen dijk en achterland direct in het oog springt; de weidsheid maakt dat je in een oogopslag zee, dijk en de zachte contouren van het strand van Texel voor je ziet liggen. Mooie heldere stranden die nog zo goed als leeg zijn, aan de andere kant over de duinen kleurrijke bollenvelden aan onze voeten. Het weer was ook nog eens schitterend. Toch zou het even indrukwekkend zijn geweest met bewolking of kou. Dit was een wandeling in mijn top 5! Hopelijk is de verbranding meegevallen en heeft je dochter een mooi gala gehad in een prachtige jurk! Tot een volgende keer Groet Anne Marie Zie de kleine selectie foto’s

Ik vond het tempo: Ontspannen tempo (tussen 4,5 en 5 km/pu)

Klik hier voor de foto's van deze tocht