Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 30-01-2023

Hier zijn nog de fotoos van de wandeling van zaterdag 12 november van Leersum naar Wijk bij Duurstede.  Met vooral erg mooi licht en paddestoelen in het essehakhoutbos die ik jullie niet wilde onthouden. En mer een link naar de route van de wandeling. Je vindt een link naar de fotoos op:
https://myalbum.com/album/heVm4uYzXN6H/
De fotoos zijn nu ook te vinden bij de reacties op de wandeling op de wandelsite. Groeten, Dik

Klik hier voor de foto's van deze tocht

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 15-11-2022

Het was een mooie wandeldag in een erg mooi landschap in het land van Nederrijn en Kromme Rijn en bijzonder mooi weer, afgelopen zaterdag (12 november) tijdens de wandeling tussen Leersum en Wijk bij Duurstede. Met wat een zonlicht van een laagstaande najaarszon, met mooi strijklicht over het coulissenlandschap en door de bomen vallend licht in hoge eiken- en vooral beukenlanen in herfstkleuren van landgoederen aan de voet van de Heuvelrug. Dat leverde ongelofelijke uitzichten op. De wandeling had nog mooier en vooral ook korter kunnen zijn als hij had uitgepakt zoals ik met voorgenomen had. Maar door een tijdelijke afsluiting en ook een definitieve, van veldwegen in een bos en tussen weilanden door, factoren waar we geen invloed op hadden, en het missen van een afslag wat een extra rondje om een open weiland op landgoed Broekestein werd de wandeling niet alleen langer maar wordt je ook gedwongen flink meer langs de verharde asfaltweg te lopen met zijn langsrijdende auto's. En dat definitief, omdat het al langer betwiste pad langs de Zuwe vanaf Overlangbroek door bewoners aan het begin ervan met hek met extra prikkeldraad en verbodsborden is afgesloten. Ik vreesde dat de wandeling tussen Leersum en Wij bij Duurstede niet meer onder de 20 km. viel te maken. Ongeveer net zo lang als de wandeling van Bosrestaurant Sandenburg bij Doorn naar Wijk bij Duurstede en eindigend in Leersum die ik eerder hard en die ik met deze wandeling wilde bekorten. De wandeling zaterdag werd uiteindelijk ca. 23 km., zag ik thuis. Maar niemand klaagde omdat het voor iedereen een bijzonder mooie wandeling bleek te zijn geweest. Sommeigen waren zelfs trots geloof ik op de afstand die ze hadden afgelegd. Uiteindelijk blijkt de wandeling met herzieningen vanwege het afgesloten pad langs de Zuwe uit te komen op 19,3 km. (Nog iets in te korten door o.a. niet om de kasteelruïne te lopen in Wijk.)Net iets meer dan zaterdag de bedoeling was geweest. Met jammer genoeg een flink stuk dezelfde weg heen en terug. Met wel flink meer asfalt weg, jammer genoeg, hoewel je wel weer uitkijkt op een erg mooi landschap. Dat komt ook omdat het idee om rond de westkant van Wijk bij Duurstede het stadje in te lopen, om niet twee keer hetzelfde stuk de stad in langs de Kromme Rijn te hoven lopen, niets interessants bleek op te leveren alleen meer loopafstand die mooi kon vervallen.
Met ons tienen vertrokken we vanaf de parkeerplaats van restaurant Darthuizen aan het begin van Leersum, onderaan de Donderberg, 8 mensen van de deelnemerslijst, 1 van de reservelijst. Iets later dan gepland doordat een deelnemer de afspreekplek voorbiju was gereden (anderen waren er ook op gestuit), omdat ik de cijfers van het adres had door elkaar gegooid. Gelukkig waren we nog niet vertrokken toen ze belde. De wandeling is zo'n beetje de 3e generatie van de naar mijn idee bijzondere maar te lange wandeling door het Langbroekse die ik al in 2015 maakte. Een rondwandeling van het bosrestaurant naar Wijk bij Duurstede en terug. Erg mooi maar tegen de 22 km., vorig jaar opgevolgd door een lijnwandeling van het bosrestaurant bij Doorn naar Wijk bij Duurstede en eindigend in Leersum, nog ongeveer 20,7 km. De wandeling is zo mooi omdat hij loopt door het coulissenlandschap van landerijen van landgoederen langs de voet van de Heuvelrug in het natte broekland van Kromme Rijn en Nederrijn. Behalve door de landgoederen loop je ook door bijzonder essehakhoutbossen in nat essenbroekbos, de om de vijf jaar gekapte essestammetjes werden gebruikt voor gereedschap zoals bezemstelen en stelen van ander gereedschap. Na de 2e wereldoorlog bleken de bossen niet meer rendabel en zijn de essen en ertussen staande elzen deels uitgegroeid, delen worden nog wel gekapt, om het bos op de oude manier te blijven onderhouden. En dan heb je nog het oeverlandschap van de Kromme Rijn en de rivier zelf waar je langs loopt. Bovendien is Wijk bij Duurstede een bijzonder mooi stadje om doorheen te lopen, en nog even rond de kasteelruïne. Vanuit Leersum zijn de landerijen en kastelen van de landgoederen bij Langbroek ingeruild voor het landgoedspark met groot landhuis en grote vijvers van landgoed Broekhuizen, wel na een bijzonder mooie bruin en geel verkleurende beukenlaan met invallend zonlicht vanaf de Rijksstraatweg bij Leersum. Op het landgoed verlopen we ons en lopen we een extra rondje om een groot weiland op het landgoed, voor we het mooie pad en een laantje vinden dat ons het landgoed uitbrengt. Daarna komt een stuk verharde weg, wel met een geweldig uitzicht op net geknotte wilgen tussen het grasland (helaas met Engels raaigras zo spannend als een biljartlaken) in strijklicht. Naar de lange onverharde Broekhuizerstraat die ons naar Wijk had moeten brengen door het essebroekbos. Maar het stuk naar Wijk bij Duurstede is afgesloten, vanwege essetaksterfte waardoor het pad niet veilig is en nu dus niet toegankelijk, met als gevolg een kleine omleiding naar een volgend pad door het bos, langs de geplande terugweg door het broekbos.
De kern van de wandeling van de wandeling vanuit Leersum wordt gevormd door dit bijzondere essenbroekbos of essehakhoutbos, het is maar hoe je het bekijkt. In het bos moeten bijzonder, zeldzame paddestoelen voorkomen op zeer oude essestobben, de gekapte en weer uitgegroeide stronken. In het bos zie je overal de gekapte en weer doorgegroeide stobben, in sommige delen als lange dunne omhoogreikende stammen, behalve van essen dus ook veel van elzen met uitgegroeide geknotte wilgen ertussen. Iets dieper in het bos waar we doorlopen met langs het pad met mos overgroeide oude stobben of stronken, inderdaad verschillende met paddestoelen erop. Overigens valt het totaal van paddestoelen tijdens de wandeling tegen, het meest opvallend is een klein zwammetje met een wit met geel waaiervormig hoedje, in het broekbos ook nogal wat forse smalle amanieten. Het pad langs de Broekhuizensestraat heeft weer een ander karakter dan waar we nu door lopen. Dit bos vormt de hoofdmoot van de wandeling zoals ik in mijn hoofd had, tussen het landgoed van Broekhuzien en het mooie oude stadje van Wijk bij Duurstede. Vanuit het bos lopen we langs de weg met uitzicht op Wijk bij Duurstede met molen en kerken en de dijk in de verte achter strakke weilanden. Mooi licht. En met in de berm nog wat bloeiend paars knoopkruid, geel boerenwormkruid, wit duizendblad, geel jakobskruiskruid.
Bij een parkje langs de Kromme Rijn houden we een korte pauze voor boterhammen of wat dan ook. Eerder was daar geen echte gelegenheid voor. Alles ook nog nat van dauw. Het rondje rechtsom de plaats was geen succes. Het oude centrum van het stadje is echter bijzonder mooi. Maar eerst vonden we een plek op een terrasje aan de voet van de oude kerk met stompe toren om iets te eten en drinken. Daarna lopen we door het stadje naar het oude kasteel er vlak buiten aan de rivier, onderlangs de kerk, langs een hofje bij een klooster en vooral langs de Mazijk, een open plek midden in het plaatsje, vroeger moet er een watergang langs hebben gelopen. Dan lopen we, de stadmuur passerend het park in rond de kasteelruïne en een rondje rond de gracht om het kasteel, langs een pad door een grasveldje onderlangs de rivierdijk lopen we terug het stadje in, langs de oude muur, met mooie muurbegroeiing, o.a. de echte in het voorjaar bloeiende muurbloem, veel (niet helemaal wilde) sedum en het leuke paarse muurleeuwenbekje, naar de haven met zijn hoge kolossale waterkering, met mooie oude herehuizen ertegenover. Het restaurantje met uitzicht op de haven is gesloten. Bovenop de dijk en waterwering staat de korenmolen, waar ook tegenwoordig nog gemalen wordt. Door vrijwilligers zoals doorgaans. We lopen het stadje uit langs de Kromme Rijn, naar de brug waar we er zijn aangekomen. Langs een plek waar ze enkele, inmiddels nogal vervallen steigertjes hebben aangelegd om te laten zien hoe het er uitgezien kan hebben in het vroeg Middeleeuwse Dorrestad, de voorganger van Wijk bij Duurstede, maar vermoedelijk wel op een veel grotere schaal, dan deze in het water uitstekende steigertjes in het hier smalle riviertje. Op de terugweg ontdekken we na het essehakhoutbos dat het pad langs de Zuwe bij Overlangbroek is afgesloten, waardoor we nog een extra km. langs de weg moeten lopen naar de Broekhuizensestraat en dan over dezelfde weg als heen het landgoed Broekhuizen in. Dan lopen we bijna in een rechte lijn door het landgoed en over een schuinweg door het veld onder hoge bomen lopend pad in de inmiddels gevallen schemering naar Leersum en restaurant Darthuizen. Het is nog net geen half zes als we daar terugzijn. Het was ondanks hindernissen, vergissingen en een stukje niet erg zinnige omweg rond Wijk bij Duurstede vooral een erg mooie wandeldag, niet in het minst door het prachtige weer en licht. Iedereen erg bedankt voor het meewandelen en voor de prettige en ontspannen sfeer. Wellicht tot een volgende keer. Fotoos komen later.

Hier volgt ter vergelijking en voor wat extra informatie nog een verslag van de wandeling van vorig jaar van Sandenburg naar Wijk bij Duurstede en Leersum op 26-09-2021.

Hier een verslag van de wandeling van afgelopen vrijdag van Doorn naar Wijk bij Duurstede en Leersum, tussen Heuvelrug en Nederrijn, de fotoos volgen.
Het was een erg prettige wandeling vrijdag langs de Nederrijn bij Wijk bij Duurstede. Met een kleine groep mensen (met zijn vijven), maar zoals vaker leverde dat een aangename wandeling op, met een ontspannen sfeer. Een prachtige, ontspannen en gemoedelijke wandeldag. Het weer kon niet beter, de wind was een beetje koel zonder zon, maar op de goede momenten was er weer zon zodat we prettig konden zitten op een bankje langs de Kromme Rijn of een terras met uitkijk op de rivier in Wijk bij Duurstede. Het blijkt dat ik de wandeling voor het laatst in 2015 heb gelopen. Toen was hij 25 km. Waarschijnlijk ook de reden dat ik hem lang niet meer heb gelopen. De ingekorte versie van een kortere wandeling die we vrijdag lopen is met 20 km. nog steeds aan de lange kant. Korter is eigenlijk niet echt mogelijk. We beginnen de wandeling bij bosrestaurant het Wapen van Sandenburg vlakbij bushalte Kaap Doorn langs de Leersumse Straatweg en de dag begint meteen goed: het restaurant is open. Een verrassing, want ik had nog ingedachte dat het pas later opn zou gaan zoals vroeger het geval was. Een extraatje.
De wandeling heeft een aantal elementen die hem de moeite waard maken. Het coulissenlandschap in het gebied van de Heuvelrug naar Kromme Rijn met zijn doorkijkjes tussen hiutwallen door, de landgoedern met landhuizen waar je langskomt, oud essenbroekboss die je vrijwel nergens anders ziet, die vroeger hout leverde voor bezemstelen en voor ander gereedschap, typisch voor het gebied en eigenlijk de aanleiding voor de wandeling. En bovendien het stadje Wijk bij Duurstede met een oude tot de verbeelding sprekende geschiedenis als misschien wel de eerste Nederlandse grote handelsstad. Het begin van de wandeling over een geasfalteerde weg is niet echt representatief voor de wandeling. Wel weer tussen twee hoge rijen eiken die de weg overkoepelen (Amerikaanse). We volgen voor een groot deel een klompenpad, het Gerrit Achterbergpad, genoemd door de dichter die hier vroeger ook wandelde. Met bordjes met gedichten, met vaak intrigerende titels, langs het pad die laten zien waarom de gedichten vroeger op de universiteit gebruikt werden bij colleges poezieanalyse. De (klompen)route voert, eenmaal van de weg af, door een mooi landschap tussen weilanden met houtwallen van het landgoed Sandenburg.
Daarna (over de weg) langs het imposante oude echte kasteel van landgoed Walenburg dat door de bomen net niet helemaal zichtbaar is. Waar we een gesprekje hebben met een mevrouw die op dat moment op het kasteel past. In de winter is het er minder aangenaam. Zoals hoort bij een middeleeuws kasteel. Langs een weiland en over een plank over een sloot, waar ik blij ben dat ik voor het evenwicht steun krijg vande hand van Hannie. Verderop loopt een bruin varken achter schrikdraad in het bos dat ons luid knorrend begroet, wat een even luid knorrend broertje of zusje aanlokt. Als we iets doorlopen zien we nog meer bruine varkens lopen en liggen bij een grote zwarte beer. Het blijken Tamworth-varkens, gehouden in enkele grote bospercelen, in een groepje zeugen met een beer, waarvan alle biggen ook op het landgoed worden grootgebracht. We steken het oude essebroekbos door richting Kromme Rijn - inplaats van zoals er voorheen aan de westkant omheen te lopen. Jammer genoeg is er weinig te zien op het ogenblik van het oude essehakhoutbos. Wel zie ik heel veel sleedoornstruiken langs het pad, mooi in het voorjaar als ze bloeien. Na het essenbroekbos lopen we over een middelmatig druk weggetje langs een grote boomgaard met peren aan de bomen, doyenne de comice besluiten we, nog te hard en te groen en dofrood om eetbaar te lijken.
Langs de weg staat half uitgebloeide bloemen die ik niet snap, het lijken een soort kruiskruid, maar de bladeren kloppen niet, of zijn het een soort ganzerikken? Iets verderop kom ik ook nog heel onverwacht ijzerhard tegen in het gras met kleine blauwe bloemetjes, langs een laag dijkje langs de Kromme Rijn. Er staan zomaar twee bankjes langs waar we pauze kunnen houden. Ik denk, een beetje te koud op het moment, maar twintig minuten later zitten we er nog. In de Zon. Dan rond een bosje met een diepe liggende plas met brede rietranden, naar de oever van de Kromme Rijn waarna we Wijk bij Duurstede inlopen door een parkje langs het smalle riviertje. Aan de overkant een hoge bomenrand vol beladen met grote peren, een erg opmerkelijk gezicht. Vlak voor we het centrum van het oude stadje inlopen ligt langs de Kromme Rijn een plek waar ze een voorstelling proberen te geven van hoe het oude Dorrestad hier er van de 7e tot de 9e heeft uitgezien, een paar (nogal verwaarloosde) loskaden die in het water steken. gelukkig staat er ook nog een infromatiebord bij. Bij elkaar krijg je toch een indruk. Van de tijd van het Friese Nederland uit die tijd van Zwin tot Eems.
In het stadje lopen we naar de markt aan de voet van de oude kerk, waar een passerende stadgids ons nog enkele extra plekjes laat zien en ons een interessant paadje wijst door de stad. Ook het paadje dat ik al op de kaart had staan, met een openruimte met uitzicht op enkele oude gebouwen erlangd. Van de Markt bij de kerk over dit paadje naar het kasteel, en langs een stuk mooi begroeide stadmuur naar de haven met de korenmolen - waar we pauzeren op een terras met uitzicht op de rivier en een haventje vol sleepboten die zich hier verzamelen vanwege de plaatselijk vermaarde Lekkodagen. Mooie horecaplaatsen genoeg in Wijk bij Duurstede, maar aan de rivier is toch wel erg gepast. Op de terugweg lopen we het eerste stuk langs dezelfde route langs de Kromme Rijn en lopen we dan langs een brede verkeersweg de stad uit. De weg is niet wat je wenst op een wandeling, maar de berm is wel bloemrijk, met onder andere heelblaadjes, en je ziet over de weilanden heen uit op de hoge rivierdijk. Dan lopen we verder over de onverharde Broekhuizerstraat door een smal bos met hoge uitgegroeide essen en wat elzen, uitgegroeide essebroekbossen waar, waarschijnlijk vanaf de tweede wereldoorlog niet meer is gekapt. Verderop zien we nog oude stobben met uitgegroeide stammetjes van zowel essen als wat elzen, aan het eind van het pad door het bos.
Iets naar het oosten ligt nog een stuk bos waar je meer het karakter van het essebroekbos kunt zien. Voor vandaag buiten de route. Wat me wel duidelijk wordt is dat het goed mogelijk is hier in het voorjaar een mooie sleedoornwandeling te lopen. Over een stukje asfaltweg komen we aan de rand van een pad door landgoed Broekhuizen, waar blijkt dat het hier nog is afgesloten vanwege de gevolgen van de valwind die het gebied rond Leersum eerder dit jaar tros. We moesten een stuk terug en langs een asfaltweg eromheen. Erg jammer dat we er niet doorheen konden. Via een smal pad langs een strook akkerland konden we het laatste stukje Leersum binnenlopen. Toch nog een beetje troost. Van een drankje samen kwam het niet meer. Ook nog voor een volgende keer. Een mooie wandeling, ik ben eigenlijk zelf verrast over hoe mooi ik hem vind.