Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 23-05-2023

Hier een verslag van de wandeling van woensdag 17 mei door de duinen van Meijendel met Kijfhoek en Bierlap.
Het blijft elk jaar weer een wat precaire aangelegenheid het juiste moment te kiezen voor een wandeling door Meijendel. Wanneer zijn de meidoorns op hun mooist. Elk voorjaar is weer anders. Meijendel is genoemd naar de meidoorn, het dal van de meidoorn. Het is een van die plaatsen waar de bloeiende meidoorn een overweldigende indruk kan maken als je er op het goede moment bent. Maar niet alleen meidoorn kun je hier in mei bloeiend en geurend tegenkomen. Ongeveer tegelijkertijd kun je er ook getroffen worden door de geur van hele velden onder de bomen bloeiend lelietjes van dalen. En of dat nog niet genoeg is, is er ook nog de minder bekende zuurbes met mooie gele bloemtrossen die zich hier bij kan voegen met een frissen zoetzure geur. Dat is voor mij Meijendel op zijn geweldigst, zoals ik het enkele jaren terug midden in de coronatijd op zijn mooist ontdekte. Met een bijzondere adembenemende afwisseling van geuren op de mooiste plekken. Na een paar jaren waarin de bloeiende meidoorns me tegenvielen, leek de wandeling dit jaar weer precies op het goede moment. Met meteen een geweldige overdaad aan bloeiende meidoorns in de Waalsdorpervlakte zoals ik die in jaren niet had gezien. Verderop bleken lelietjes van dalen en zuurbes toch nog niet helemaal op hun best te bloeien. maar al wel volop te geuren. Dus toch nog niet helemaal op het beste moment. Maar wel in de buurt. Daar krijg je dan nog de Japanse tuin van Clingendael bij met zijn overweldigende en bijna schokkende kleurenpracht. En duinviooltjes die op zanderige plekken met hun blau alle perken te buiten gingen. Meijendel in mei als de meidoorns bloeien is volgens mij niet te overtreffen. Dus weer een een erg mooie wandeling, met erg goed weer: zon met een windje, uitstekend weer om te wandelen. Witte wolkjes voor sfeervolle luchten. Regenkleding weer niet nodig. In het journaal zag ik mensen die klaagde over alle regen dit voorjaar, maar op een of andere manier gold dat kennelijk niet voor mijn wandelingen. Met een flinke groep van in totaal 8 deelnemers, met een afzegging van een deelnemer die zich niet fit voelde. Met opmerkelijk veel overigens erg gezellige mannen, zoals je soms zomaar een enkele keer kan overkomen. Toen ik op Den Haag centraal aankwam stonden op 1 na alle deelnemers al klaar onder aan de trap bij de Stationshuiskamer. Wat mij betreft resulteerde dat in een erg mooie en ontspannen wandeling door een zeker in deze tijd van het jaar bijzonder stuk duin.
Een van de mooie dingen aan wandelingen vanaf Den Haag Centraal is dat je van het station zo het groen in loopt: langs de Koekamp en daarna het Haags(ch)e Bos(ch) in. En dan verder door het groen tot aan Wassenaar. De Koekamp was de afgelopen jaren met een hoog hek afgezet vanwege herinrichting, maar was tot mijn genoegen nu weer toegankelijk. In het gras stond het vol met nu bijna uitgebloeide sterren op steeltjes van gewone vogelmelk. Er is inmiddels een brug is aangelegd over een vijver die zo van de Koekamp het Haagsche Bosch in loopt. De wandeling begon ooit als een wandeling door Meijendel vrijwel via het kustpad naar Katwijk, zo n 23 km. Erg mooi. Maar uiteindelijk te lang voor me en daarom ingekort tot een wandeling naar de Kievit in Wassenaar, met een extra een stukje van het bijzondere gebied van Kijfhoek en Bierlap, me door Dick Zeegers aanbevolen. Niet ten onrechte, telkens weer verrassend zoals ook vandaag bleek, wanneer je je vergist in de puzzel van de paden. Toch nog 18 tot 19 km. Vorig jaar heb ik er een extra stukje Meijendel tegen Wassenaar aangeplakt, met een steil afdalinkje door het zand en een indrukwekkende zanderige duinvallei waar ik in corona tijd in verdwaald geraakt was. Waarna ik besloot dat dit stukje Meijendel niet in de wandeling mocht ontbreken. Meijendel is zonder meer het hele jaar door een mooi gebied, Maar absoluut het mooist als de meidoorn bloeit die het duindal zijn naam geeft. En niet alleen de meidoorn maar ook lelietjes van dalen en zuurbes (of berberis), alledrie volop geurend. Soms ook nog de welriekende duinsalomonszegel. Wat de wandeling hier in mei tot een ware geurwandeling kan maken. Mooier dan dat is nauwelijks mogelijk. Ik probeer er het tijdstip van mijn wandeling door Meijendel altijd op af te stemmen. En dan is er ook nog de Japanse Tuin in Clingendaal die vraagt om een bezoek, dit jaar weer open nadat de tuin vorig jaar gesloten was vanwege een broedende sperwer in of bij de tuin. Het goed timen van het moment waarop de meidoorn in Meijendel en de Waalsdorpervlakte op hun mooist zijn is ook elk jaar weer lastig. Vorig jaar bloeiden de meidoorns zeker niet op hun mooist, hoewel ze wel volop geurden. Misschien waren we iets te vroeg, misschien was het geen goed meidoornjaar (te droog?). Voor de lelietjes van dalen waren we nog net te vroeg, net als voor de salomonszegels, die iets later zijn. De zuurbes bloeide wet voluit. Maar ook dan blijft het een mooie wandeling. Dit jaar bloeiden en geurden de meidoorn in overvloed en bloeiden en geurden de lelietjes en zuurbes (berberis). Vanaf station Den Haag Centraal liepen we al snel in het schaduwrijke en geschiedenisrijke Haagse Bos, onder de bomen die tegen de warmte beschutten. Het bos gelegen op een enkele duizenden jaren oude strandwal achter vrijwel heel de Hollands(ch)e duinen langs, komt daarmee in afstamming overeen met de Haarlemmerhout, het Heilooer Bos en de Alkmaarder Hout. In de 17e eeuw is het bos(ch) gered door een edict van Willem van Oranje toen de Staten van Holland het wilde kappen voor de houtopbrengst. Dat edict bleek eind vorige eeuw nog steeds geldig toen het bos(ch) bedreigd werd door bouwplannen. Het bos(ch) was vooral groen. Voorjaarsbloemen zijn inmiddels ondergegaan in rijkelijk groen en schaduw. Vooral brandnetels. Wel enkele bloeiende kardinaalsmuts met kleien groene sterretjes, een enkele salomonszegel en wat wilde hyacint en veel look zonder look. Volgend jaar maar weer eens proberen de wandeling langs de landgoederen tussen Den Haag en Wassenaar te lopen in het voorjaar.
Aan het eind van het Bos(ch) kom je langs Huis ten Bosch, waar vooral de gedegen beveiliging in het oog valt en de rodondendrons die nog niet bloeien tot mijn verbazing. Na het oversteken van de Benoordenhoutseweg, met in de berm witte zoutminnend lepelblad en met aan de overkant een hoekje met langs de rand de diep violet bloeiende gewone (eenjarige) ossetong. Nog geen klaproosjes dit jaar. Langs de Waalsdorperlaan is er een mooie paadje achter een sloot dat ons naar Clingendael brengt. Met grote gele voorjaarszonnebloemen of doronicum en veel fluitekruid en groot hoefblad-bladeren langszij. De Japanse tuin met rodondendrons in allerlei kleuren, lelietjes van dalen, salomonszegels, primulaas, met ook nog een blauwe regen ertussen, is dit jaar weer open met zijn ontstellende kleuren van rodondendrons en blauwe regen. Maar de ingang is niet meer de uitgang zoals voorheen en we komen alleen via een omweg weer terug op onze wandelroute. Wel via een ouder geometrisch stukje parkaanleg met paden tussen hoge rodondendrons, afwijkend van het parkgedeelte in landschapsstijl dat ik al kende. Na dit verrassende omweggetje nemen we een schuin wegsstekend pad over een grasveld, en langs de grote vijver met uitzicht op het huis van Clingendael en langs de grachten en het donkere bos van voormalig landgoed Oosterbeek komen we op het fietspad van Groenendaal met golfterrein aan weerskanten. (Van een hoekje dat zes jaar geleden helemaal begroeid was met dalkruid op het randje van Oosterbeek blijkt nog maar weinig over, zonder tekenen van bloei.) Langs het fietspad een enkele meidoorn en uitgebloeide vogelkers. Het fietspad loopt (over een viaduct) het duin in en krijgt een ander karakter met zanderige bermen met opvallend veel en voor de soort hoge en grote duinroosjesstruiken, de eerste al in bloei. We zijn in de Vlakte van Waalsdorp. Opgewacht door bijna schokkend grote blauwe plekken en randen met duinviooltjes op zanderige duinhellingen. We nemen een onverhard pad rechts van het fietspad: langszij kale grassige en mossige duinen met bloeiende meidoorns en eikebosjes. Plukjes hondstong met rode bloemen, en nog een ander paarsblauw viooltje met spitse bladeren, het hondsviooltje. De meidoorn geurt. Opgelet met de meidoorns, want ze bloeien meestal vooral aan een kant, de zonkant. Voor we doorliepen naar Meijendel bezochten we het Verzetsmonument met zijn imponerende bourdonklok, de rood, en de wit en blauw geschilderde denneappels bij het monument met de kruisen. We pasten precies op de twee bankjes die er stonden, voor een kleine pauze. Onderweg naar Meijendel doken de eerste plekken met geurende lelietjes van dalen op langs het pad en salomonszegels, ik zie vooral de welriekende die dat ook echt bleek te doen als je ervoor op je knieën ging. Hoewel de meeste bloemen nog niet open zijn. Ook blauwe plekken met kruipend zenegroen als kleine torentjes. En iets verderop stonden op een hoge plek van het pad de geel bloeiende zuurbes- of berberisstruiken. Voor we het Beukenlaantje met fietspad oversteken naar de kern van Meijendel, gaan we rechtsaf een zanderig pad omhoog op. Naar een zanderig stuk stuifdal met stuifduinen waar ik nu meer gepland dan de eerste keer langs wilde (toen ik hier dwalend terechtkwam). Want wie verdwaalt die vindt wat. De toevoeging langs de hoge binnenduinkant van de duinen aan de rand van Wassenaar is voor de meesten een verrassing en onbekend gebied met uitzicht in een diep dal en zanderige hellingen. Elementen die in het vooral groene deel van Meijendel ontbreken. Blauwe duinviooltjes op het witte zand in overweldigende hoeveelheid en hier en daar ondergestoven welriekende salomonszegel. Het is een tamelijk indrukwekkend stuk pad. Vorig jaar kwam ik hierna nog terecht op een flinke omweg. De truc blijkt bij het fietspad een stukje daarlangs naar het zuiden lopen, zo blijkt. Met ineens overal om ons heen (ook al geurende) bloeiden duinroosjes. Daarbij kwam ik toch weer terecht op een stuk pad dat ik niet kende en dat me verraste, verrassender dan het pad dat ik kende. Toen een richtingaanwijzer duidelijk maakte waar we waren, bleek de voorop lopende groep direct de aangegeven richting naar de Boerderij Meijendel te hebben genomen over een klinkerpad. Duidelijk toe aan iets te eten of drinken. Waardoor ze een volgens mij een van de mooiste stukjes van Meijendel in deze tijd van het jaar misten langs de geplande route, met bloeiende meidoorn, lelietjes en zuurbes. Het stuk door Meijendel naar het bezoekerscentrum en de boerderij met horeca midden in Meijendel. Als het op zijn mooist is loop je op sommige plekken van meidoorngeur naar lelietjes van dalen naar de wat peperige zuurbesgeuren. Met op de grond waanzinnige plekken met lelietjes-van-dalen, die alleen al een wandeling hier in deze tijd bijzonder maken. Waarna ook wij de boerderij van Meijendel bereikten. Tijd voor een pauze om iets te eten of drinken, en vooral aan de achterkant een mooie plek om te zitten.
Kijfhoek en Bierlap zijn een bijzonder gebied dat niet voor iedereen vrij toegankelijk is en waarvoor het nodig is apart toegangskaarten aan te schaffen. Online of bij het bezoekerscentrum dat nu weer open is. Vanaf de boerderij loopt er een erg mooi pad tussen de bloeiende meidoorns van de boerderij af. Voor we in Kijfhoek komen, beklimmen we nog uitzichtpunt Abelentop met uitzicht op vooral veel bomen van bovenaf, met witte meidoorns tussen heldergroen jong eikenloof. Kijfhoek en Bierlap is een bijzonder gebied waarvan je je kunt voorstellen dat men het bezoek er binnen de perken wil houden. Het bestaat uit volstrekt verschillende onderdelen zoals natte dalen in het duinbos, randen van meertjes, hoge zanderige duinen met ver uitzicht, een begraasde vlakte met verspreid staande bomen en stuifduinen. Het is er even de weg zoeken. Je loopt over paden langs paaltjes met groene koppen waarvan een aantal genummerd zijn. De nummers kun je ook terugvinden op de kaart. Je moet kijken waar het volgende genummerde paaltje is waar je heen wilt en ondertussen op de afslagen letten waar je langs komt. Langs het pad blauwe bleeksporige bosviooltjes, hondsviooltjes en vooral duinviooltjes en knalblauwe vleugeltjesbloem. Langs een mooi poeltje en dan weer langs zanderige duinen en meer poeltjes en de rand van de grote platte langs de rand van het gebied. De meidoorns staan volop en soms overweldigend te bloeien. Op een of andere manier raak ik de draad kwijt in de padenpuzzel en lopen we een route langs waterplassen met hoge uitkijkpunten, soms adembenemend. Een erg mooi stuk, misschien moet ik mijn route hier nog maar iets aanpassen. Zodoende loop ik voor mij door een heel nieuw maar verrassend stuk Kijfhoek. Als we weer op een plek komen met een genummerd paaltje besluiten na al het omzwerven terug naar de ingang, ook uitgang, te lopen. We missen een gepland weids uitzicht op een hoog duin met bloeiende meidoorns, waar je ver uit naar alle kanten kijkt zonder belemmering van bomen die in de weg staan. En de duinvlakte met verspreid staande bomen met eronder kortgegraasd gras in Bierlap, wat een aparte sfeer geeft, steppeachtig. Net als het hoge stuifduin aan de binnenduinrand aan de oostkant. Het is zonder meer een erg mooi en afwisselend gebied. Het is aan te raden voor goede navigatie te zorgen in het gebied (met de wandelkaart van Meijendel van Dunea, te verkrijgen bij het bezoekerscentrum, of een gps die je terug brengt). Het wandelpadenstelsel in het gebied met genummerde en ongenummerde groene paaltjes om je te orrienteren is anders wellicht lastig te doorgronden. Het gebied is in ieder geval de 2 extra euro zeker waard. Vanuit Kijfhoek en Bierlap loop je daarna tamelijk snel het duin uit en door een stukje Wassenaar naar bushalte de Kievit. Langs de weg nog wat interessante huizen hoog op het voormalige duin, uit begin vorige eeuw. Het Fletcher hotel in de Kievit met grote oude rode Engelse klok, is al enige tijd gesloten. We zijn er rond half zes. Na een uitgebreide zwerfpartij door de duinen. De afstand zal wel net als vorig jaar zijn uitgelopen van 19,5 naar ongeveer 21 km. Met een mooie afwisseling tussen de verschillende stukken duin. Een prettige en ontspannen wandeling. Iedereen erg bedankt voor het meelopen en voor de prettige sfeer. Wellicht tot een volgende keer. (Bijgaand een link naar de nog onbewerkte en ongeordende foto's van de wandeling, voor een indruk van de wandeling. Voor meer informatie en ter vergelijking kun je kijken op de volgende link van een fotoverslag van dezelfde wandeling van 13 mei vorig jaar: https://myalbum.com/album/BPAAdRj5aJvK/ )

Klik hier voor de foto's van deze tocht

Irine S

23-05-2023

(precair, het juiste tijdstip te kiezen ....) Je hebt een heel mooi moment gekozen voor deze wandeling Dik. Die duinviooltjes! Nogmaals dank voor de organisatie, en dank voor je verhaal en foto's. Hartelijke groet, Irine