Reacties en foto's

  • ZA 20/05
    Heide, beek en bos in de Veluwezoom
    19 km
    Gelderland, NS Velp
    5/8 deeln.
  • ZA 20/05
    Heide, beek en bos in de Veluwezoom
    Gelderland, NS Velp
    19 km
    5/8 deeln.
  •  

  • dik v

    ( organisator / routebegeleiding ) 29-05-2023

    Hier is wat verlaat nog een verslag van de wandeling in de Veluwezoom vanuit Velp op zaterdag 20 mei.
    Het is een vrij lange en naar blijkt ook vrij pittige wandeling in het op een na hoogste gebied van Nederland (na Zuid-Limburg). Maar naar mijn idee, ook nog eens bevestigd door deze laatste wandeling van 20 mei, een erg mooi gebied over de rand van de Veluwestuwwal waar deze omlaag loopt naar de IJsselvallei. Met opgestuwde hoogten en uitgesleten smeltwaterdalen gevormd in de voorlaatste ijstijd (± 120.000 jaar geleden). Met veel afwisseling met een landgoedspark met beekdal met sprengenbeek en vijvers, bos en uitgestrekte heide diep ingesneden door dalen, vlakbij het na Limburg hoogste punt van Nederland, het Signaal Imbosch, 110 m. Waarbij je een aantal verschillende gebieden doorkruist. Op het hoogste punt van de wandeling zijn we op 107 meter hoogte. Het meest bekend van de wandeling is het herikhuizerveld. Beter bekend als de Posbank, genoemd naar het paviljoen de Posbank, genoemd naar een stenen bank boven in het stijgende en dalende heidegebied vernoemd naar een vroegere ANWB-voorzitter, met uitzicht over het Herikhuizerveld. Niet alleen in augustus als de heide bloeit is het hier op zijn mooist. Er zijn zeker twee momenten in het jaar wanneer het hier op zijn mooist is. Dat is in augustus wanneer de heide in bloei staat en alle hoogten en dalen paars kleuren. Een van de strakst paarse heides in ons land, resultaat van tientallen jaren tuinieren met grazers, volgens mij op het ogenblik alleen nog schapen, maar voorheen ook runderen en paardjes. Waardoor er nauwelijks een grassprietje is te bekennen. De laatste jaren wel met grijze plekken waar de heide door de warmte en droogte verbrand is in de de afgelopen zomers. Minder bekend is dat het hier ook bijzonder mooi kan zijn in het voorjaar, dankzij de bloeiende gaspeldoorn die de hellingen in delen van het gebied geel kleurt. Met een hoogtepunt in april - eind mei. Hoewel je ook in bijvoorbeeld november heel wat bloeiende gaspeldoorn tegen kunt komen. De afgelopen jaren ontdekte ik dat het hier en ook onderweg op het nabijgelegen Roozendaalsche Veld flink geel kan kleuren van brem. Het leek me mooi als je die allebei tegelijk zou kunnen hebben. Dat zou moeten kunnen rond half mei besloot ik, vandaar na enig wikken en wegen de datum van de wandeling op 20 mei. Ik hoopte ongeveer het midden tussen gaspeldoorn en brem. (Drie dagen later dan vorig jaar op 17 mei, maar dat was een veel warmer voorjaar.) Op 1 mei wist Joke me te melden dat de gaspeldoorn (zoals verwacht) volop in bloei stond. De brem was toen ook al aan het bloeien. Dus eigenlijk verwachtte ik al dat de gaspeldoorn over zijn toppunt zou zijn. De brem stond uiteindelijk wel volop in bloei, maar kleurde toch de hellingen iets minder geel dan vorig jaar. Nog steeds erg mooi, net als het pad tussen de gaspeldoorn door aan de onderkant van de heide, maar de conclusie is toch dat de gaspeldoorn in de tweede helft van april op zijn mooist is en brem op zijn mooist is rond of na half mei. Een volgende keer moet ik wat deze wandeling betreft maar weer eens gaan voor de gaspeldoorn in april. Blijft over een mooie afwisseldende omzwerving in een erg mooi gebied.
    Het was al met al een prachtige wandeling 20 mei in een prettig ontspannen tempo, waarbij we volledig van het landschap konden genieten. Mede dankzij het weer, een van de mooiste dagen van het jaar tot dan toe. Wel met een koel windje, soms verfrisend, soms iets te koel. In totaal met zijn zevenen, met vijf deelnemers. De kiosk op station Velp was dicht. Alles ineens prachtig groen in het bos, niet het voorzichtige voorjaarsgroen vooraf van andere jaren. Door de omslag van een fris voorjaar naar een warmere meimaand. Van het moment dat je Velp verlaat loop je de hele wandeling in de natuur over onverharde (zanderige) paden. (Op een paar honderd meter fietspad na.) met mooi weer . Weer waarbij je goed op een richeltje halverwege het Roozendaalsche Veld op de heide kon pauzeren. Met als hoogtepunten de ons omringende leeuwerikken in de lucht en in bomen en struiken op het Rozendaalsche Veld en de brem die de heide van Roozendaalsche Veld en Herikhuizerveld geel kleurt. De wandeling door de Veluwezoom hoort een beetje tot de klassieke wandelingen, net als de wandeling van Ede naar Wageningen via het Renkumse Molenbeekdal, de wandeling langs de Leuvenumse Beek en over het Hulshorster Zand bij Nunspeet en de wandeling over de Kampina van Boxtel naar Oisterwijk. Hij is de moeite waard om in het voorjaar te lopen, in april of in mei zoals vandaag. En uiteraard in augustus als de heide bloeit. Maar ook later in de herfst met o.a. veel paddestoelen. De meest gangbare wandeling is denk een rondje vanuit Rheden rond het Herikhuizerveld, rond de Posbank in de Volksmond. Ook loopt er een NS-wandeling vanuit Velp naar Dieren door de Veluwezoom, die we vanuit Velp een stuk volgen. De wandeling rijgt van begin af aan, zoals ik het graag heb, zoveel mogelijk verschillende bijzondere landschapselementen in het gebied aan elkaar: vanuit Velp langs de Beekhuizense beek, van oorsprong een bronbeek waaraan later sprengkoppen zijn toegevoegd, met landgoedsallure, watervallen en vijvers, door bos naar de uitgestrekte heide van het Rozendaalsche Veld, waar je van bovenaf omlaag kijkt en dan naar het compactere Herikhuizerveld (de Posbank), een of misschien het schoolvoorbeeld van een ijstijdlandschap met diepe smeltwaterdalern en bekend om zijn (in augustus) bloeiende heide, tussen velden door met gaspeldoorn en langs negentiende-eeuws parkaanleg van landschap Heuven en de rand van de stuwwal hoog boven de IJssel terug naar Velp. Wat nog ontbreekt is het landgoed Biljoen in het groene land meer langs de IJssel toe. Maar daarvoor is nog 2 km extra nodig en teveel. Oorspronkelijk liep ik ook nog over een stuk van de 17e eeuwse Koningsweg van Stadhouder / Koning Willem III door naar de Catharinahoeve, toen nog met pannekoeken. Maar 23 km. werd me teveel. Nu is de wandeling net 20 km. (volgens de routeplanner).
    De wandeling begint vanaf het station met een straatje in Velp met mooie art nouveau- of jugendstil-villa s, verderop door een buurtje met iets latere woningen waarin Amsterdamse Schoolelementen zijn te vinden en grote villa s. Dan sta je bij de poort van landgoed Beekhuizen en het bruggetje over de Beekhuizense beek die hier een sprongetje omlaag maakt. Aan de rand van het bos. Onder de hoge beuken met dit jaar dik weinig licht doorlatend bladerdek. Leuk is eens een keer over de 40 meter hoge Keienberg te lopen om van bovenaf weer af te dalen naar de beek. Maar wel een extra inspanning waar je niet altijd zin in hebt. Daarna lopen we langs de beek naar het noorden omhoog in de richting van de spreng van de beek waar hij begint. De beek is ooit aangelegd voor met name de papierindustrie als ik het goed heb, ooit stonden er verschillende molens langs de beek. Wat nu niet goed meer is voor te stellen. Hoewel de beek nog redelijk wat (kraakhelder) water bevatte. Later, in de 18e eeuw al, is de beek omgetoverd tot een parkbeek van het landgoed Beekhuizen, bedoeld om toeristen te trekken. De grote vijver tussen de rodondendrons met een watertrap aan het andere eind is daar een mooi overblijfsel van. Vier jaar geleden (2019) op 31 mei sprookjesachtig tussen de bloeiende rodondendrons en ook vorig jaar op 17 mei kleurden de randen hier en daar mooi paars, nu was het groen beeldbepalend. Iets verderop kom je als contrast langs een mooi (natuurlijke) bronplek vol met het plantje (paarbladig) goudveil dat kenmerkend is voor zulke plekken, met een eilandje met bosbes in het midden. Van bloeiende flora is nauwelijks sprake. (In 2017 zag ik nog witte klaverzuring langs de beek en bosviooltjes, maar die heb ik de laatste jaren niet meer gezien.) Wel bloeit de bosbes nog met kleine bloemen. We lopen de beek langs, dan eens onderlangs dan weer bovenlangs tot aan de diepliggende uitgegraven sprengenkop bij de Beekhuiziense Weg.
    Na oversteken Van de Beekhuizerweg lopen we door het bos, langs een soms door paarden begraasd glooiend open weideveld, De Breulen. Het glooiende veld kleurt roestbruin van de lage schaapezuring. Een schitterend gezicht. De bosbodem verderop kleurt helder groen van de bosbesstruiken, hier en daar met belletjes van bloemen. Over smalle paadjes, een stukje fietspad en meer smalle paadjes lopen we naar de rand van het Roozendaalsche Veld. Daar gaan we dat ene paadje in door het bos met doorzicht op de omhooglopend heide. Met een paar mooie plekken met vossebes of rode bosbes erlangs, bloeiend met kleine trosjes witte bloemetjes. Naar naar het Kerkpad over de heide van de Imbosch naar Roozendaal met uitzicht op de open heide voor ons. Dan lopen we omhoog het Rozendaalse Veld op. De wandeling loopt zo dat als je hier omhoog loopt, je straks mooi uitzicht hebt op de weidse laagte als je weer omlaag loopt. Tussen de nog grauwige heide en veel gras bloeit brem en de lagere kruipbrem en stekelbrem. Om ons heen van verschillende kanten kwinkelerende leeuweriken. Op een soort plateautje met richels bij een aparte jeneverbesstruik (waar nog een paar leeuweriken uit weg vliegen) houden we een pauze, inmiddels in de zon. Er lijken minder hondenbezitters en -uitlaters rond te lopen dan andere keren. Misschien heeft het toch met de dag van de week te maken. Na de pauze lopen we verder omlaag en langs de zuidrand van de heide met volop gele bloeiende struiken brem en (nog bloeiende) gaspeldoorn, wel over zijn top maar stond nog na te gloeien. En laag tussen de hei lage bloeiende kruipbrem (zonder) en stekelbrem (met stekels), allebei. Langs nog enkele jeneverbesstruiken, met groene bessen - en ook nog te herkennen mannelijke (pluimpjes) en vrouwelijke bloempjes (moeilijk te herkennen eivormpjes) - in de richting van het Herikhuizerveld. Aan de overkant het open zand van het Roozendaalsche Zand, achter de gele brem. Met daarachter de Imbosch, na Zuid-Limburg met 110 meter hoogte de hoogste plek in ons land.
    De bloeiende gaspeldoorn en brem die je hier vindt zijn een reden om de wandeling in deze tijd van het jaar te lopen. Maar voor echt bloeiende gaspeldoornstruiken moet je eigenlijk eerder zijn, in april. Na het kruisen van het fietspad lopen we over een smal pad tussen de gele brem omhoog naar het hoogste punt van de wandeling op 107 meter.
    Even later kijken we uit over de door het ijs veroorzaakte glooiingen van het Herikhuizerveld (bij de Posbank), voor we afdalen in een diep door ijs uitgeslepen droogdal. Op een begraste helling een kudde schapen met enkele grote geiten, onder begeleiding van twee herdershonden. Als we weer omhoogklimmen naar de Posbank, bij het Paviljoen, kijken we uit door een diep van bovenaf in de stuwwal uitgesleten dal met hellingen begroeid met bloeiende brem. Boven bij Paviljoen de Posbank houden we een pauze met een drankje en stukje taart of soep. Om te concluderen dat het een pittige wandeling is, niet voor het eerst. Hoewel we volgend de routeplanner 11 of 12 km. hebben gelopen is het volgens sommigen al 15 km. Het moet iets te maken hebben met het stijgen en dalen. (Maar ook is 12 km. voor een horecapauze best lang.) Het paviljoen geeft een handige kiosk waar je buiten kunt bestellen. Als we aan komen lopen is er een mooi plekje voor ons vrij. Dan gaan verder langs een nieuw pad met uitzicht over de hele heide tot in het land erachter met windmolens en fabriekstorens. Langs stukken hellingen met nu grotendeels uitgebloeide gaspeldoorn. Naar een hoek begroeid met nu vrijwel uitgebloeide gaspeldoorns onder aan een trap omlaag bij Koepeltje de Kaap, een mooie plek om te zitten, maar meestal niet open. Via de steile trap dalen we af en steken tussen de doornige nog wat geel nagloeiende struiken met hier en daar toch nog gele stukken gele helling door richting Rheden. Op een helling van een droogdal staan geelbloemige struiken. Je kunt de bloemen soms ruiken. Geurende gele rodondendrons ontdekte ik een paar jaar terug, die ik ooit zag in Turkije in het gebrgte langs de Zwarte Zee, boven de theevelden bij Rize, in het land van de Laz en Hemsin. Bij Rheden wordt alles kleinschaliger: een weg omhoog door een droogdal, een heuvel over, nog een weg, een weide met schapen, langs twee vijvers met sprengen horend bij het landgoed Heuven, de Sprengen op Heuven. Een deelnemer slaat hier af richting Rheden. De anderen besluiten toch met elkaar verder de wandeling uit te lopen naar Velp. Dan lopen we vanaf de schaapskooi over de rand van de stuwwal terug richting Velp, onder een rij grote beuken door en daarna over een mooi pad over open topjes met nog meer gaspeldoorn, het ziet er uit als op oude schilderijen. We lopen bovenlangs een oude wildgraaf, een aarden wal begroeid met stekelige struiken om het vee van het cultuurland te weren. Een erg mooi stukje pad waar de gaspeldoorn een tijdje weg is geweest, maar nu gelukkig weer terug / Links daalt de stuwwal ineens steil naar beneden. Naar het topje van de Dassenberg, 73 meter hoog, met uitzicht. Hierna wordt het weer bossiger, langs een begraafplaats, en met uitzicht op hellingen met adelaarsvarens. Na een hooggelegen laan met beuken, dan eiken en daarna weer beuken dalen we af naar de Ossendaalselaan onder aan de bosrand, een brede laan recht naar Velp. En dan onder de bomen onderlangs het bos terug naar Velp. Er bloeien bramen maar nog niet het eerste klein geel springzaad. Terug over het bruggetje over de Beekhuizense Beek en door de straten van Velp (als een teruggespoelde film). We hebben er een lange dag van gemaakt. Bij station Velp is het rond zes uur (geloof ik), nog iets vroeger dan vorig jaar (toen was het kwart voor zeven). In ieder geval: wat mij betreft was het een erg mooie en aangename wandeldag. Nog vrij verrast dat iedereen na de constatering dat het een lange en pittige wandeling was, mee terug naar Velp is gelopen. Het is een vrij lange en pittige wandeling maar uiteindelijk leek iedereen het erover eens dat het, imclusief het laatste stuk van Rhenden naar Velp, een erg mooie wandeling was (naar wat ik om me heen hoorde). Met als constatering van vorig jaar dat als je kalmer aandoet, je dat aan het eind goed kunt merken. Iedereen bedankt voor het meewandelen en voor de prettige dag samen. En tot een volgende keer. (Hieronder een link naar de foto's van de wandeling, nog ongeordend en onbewerkt. Voor meer informatie en ter vergelijking een link naar de wandeling uit mei vorig jaar (op 17 mei): https://myalbum.com/album/8tdiRQCE8mjc/ )

    Klik hier voor de foto's van deze tocht

  • Irma A

    20-05-2023

    Hoi Dick en medewandelaars, We zijn elkaar bij de trein vanaf Arnhem Centraal misgelopen. Hartelijk dank voor de mooie wandeling en de inspirerende gesprekken. Tot een volgende wandeling, Irma

  • Joke H

    20-05-2023

    Gaspeldoorn, brem en een prachtige omgeving, kortom een hele mooie en gezellige wandeling. Dik en mede wandelaars bedankt voor de fijne dag. Groet Joke h.