Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 29-05-2023

Hier een wat laat verslag van de wandeling van vorige week woensdag (24 mei) van Harderwijk naar Nunspeet langs Leuvenumse Beek en Hulshorster Zand. Met een klein groepje van 3 deelnemers, in totaal met zijn vijven. Niet duidelijk waarom er zo weinig inschrijvingen waren. Vorig jaar waren we met een flinke groep van 8 deelnemers. Maar wandelingen met een kleine groep pakken vaak heel prettig uit. Het was weer prachtig wandelweer, met veel zon op het zand en door de bomen. Hoewel er warmere dagen geweest zijn. Maar al te warm heb je het ook niet graag als je over het Beekhuizer Zand of Hulshorster Zand loopt. Vorig jaar regende het toen we over het uitgestrekte zand liepen en dat was op zich een hele belevenis. Te zien wat de regen doet in zulk zanderig gebied. Al snel stroompjes vormend. En je beseft wat een onherbergzaam gebied het is. Eind mei is op zich niet de mooiste tijd voor deze wandeling. Ik denk het mooist is het wanneer in april de krenteboompjes groeien en je door witte erebogen loopt op sommige plekken en de randen van heidevelden wit kleuren. Nog mooier is het als op het Hulshorster Zand de heidespurrie massaal bloeit, met massaal kleine witte sterretjes in het zand. Ik zag op sommige plekken massaal uitgebloeide heidespurrie staan, dus het moet ook dit voorjaar raak geweest zijn. Ik denk op een zonnige dag na regen. Maar wij moesten het zonder dit alles stellen. Het was een beetje laat in de maand mei waardoor we bijvoorbeeld bloeiende krenteboompjes, bosviooltjes en heidespurrie (dat was te mooi geweest) moesten missen, maar er bloeide nog wel bosbessen en vooral ook vossebessen (rode bosbessen) met kleine witte bloemtrosjes, en ook de vlier begon te bloeien en geuren. Net als de Amerikaanse vogelkers die op sommige plekken vrij massaal staat. Een wandeling zonder horeca onderweg behalve het (Van der) Valk hotel vlak buiten Harderwijk. Het laatste restaurant aan de overkant van auto- en spoorweg bij de Hierderbeek is er nu definitief ook in het weekend niet meer, helaas. Maar er zijn hier en daar wel plekjes te vinden om langs het pad te pauzeren. Onder andere een plek hoog op een zandduin uitkijkend over het Hulshorster Zand. En een picknicktafel in het bos. En verder was het bos inmiddels ineens erg groen boven ons hoofd zonder de langzame overgang daarnaartoe met nog lichtgroen blad aan de bomen. Met op de bosbodem helder groene bosbessen. En het uitgestrekte zand met erover trekkend licht en wolken. En dan was er nog de Leuvenumse Beek.
Er zijn mensen die de wandeling over het Hulshorsterzand en langs de Leuvenumse beek de mooiste wandeling vinden in Nederland. Voor mij was het de derde wandeling die ik voor de wandelsite organiseerde. Ik ken hem dan ook al heel lang en kom er elke keer weer terug. Lang geleden was de wandeling van Nunspeet naar De Zwarte Boer in Leuvenum al een NS-wandeling en dat is het nog steeds, nu als een tracee van het Zuiderzeepad. Ik heb de wandeling inmiddels eerst omgedraaid, naar Nunspeet toe wandelend en later bij een ov-staking ontdekt dat je ook vanaf station Harderwijk kunt beginnen en dat hij dan misschien nog mooier is. Al mis je dan de appeltaart van De Zwarte Boer aan het begin van de wandeling. Vanaf het station met grote bollen roze rodondendron in het groene plantsoen gaan we op pad door de straten van Harderwijk naar het Harderwijkerbos. Met huizen en villa s met art nouveau-invloeden langs de Oranje Laan de tot apartementen omgebouwde Jan van Nassau kazerne en een lang hekwerk met vierkant bakstenen paaltjes langs de als veiligheidstrainingscentrum in gebruik zijnde kazerne aan de Mecklenburglaan. Na iets meer dan een kilometer ben je Harderwijk uit en bij het Valk hotel en restaurant aan de rand van de plaats, een geschikte plek om nog iets te drinken voor we definitief het bos ingaan. (De appeltaart is goed te eten al is hij niet te vergelijken met die van De Zwarte Boer in Leuvenum.) Vanaf het Valk hotel lopen we het Harderwijkerbos lopen we over een slingerend paadje het Harderwijkerbos in. Dat is niet altijd mijn beste vriend geweest. Nadat ik een keer een paar rondjes heb gelopen voor we op koers waren in de richting van het Beekhuizerzand. Ook nu weer sta ik op dezelfde plek te kijken hoe het zit, en zie inderdaad waardoor ik op het verkeerde been wordt gezet. Vorige jaren in het bos hier en daar wolken van bloeiende krenteboompjes, dit jaar alles even groen. In het bos lopen we inmiddels vrij trefzeker over een open plek, die als twee waterplassen op de kaart staat, nu vooral een paar open zanderige plekken, vorige jaren goed voor ruw vergeetmenietje en zandhoornbloem en grote rozetten van misschien bosdroogbloem. Deze keer moeten we het met minder stellen, hoewel er wel kleine grijze beginnetjes van dwergviltkruid te zien zijn. En veel opschietende berkjes. Aan de rand van het Beekhuizerzand staat het vol met half uitgebloeide uitgebloeide witte bloemetjes, klein herderstasje. (En ook uitgebloeidee heidespurrie.) Ik had een beetje gehoopt dat die misschien toch nog zou bloeien. Maar misschien was het er nu te droog voor. Als je goed kijkt zie je soms een leuke verzameling korstmossen langs de rand van het pad Maar het lijkt of die er ook elk jaar minder zijn.
Vlak voor het Beekhuizerzand nemen we deze keer een breed zandpad dat verderop op het zand uitkomt. Andere jaren wilde ik hier nog wel eens doorsteken door het grassige randje langs het zand. Maar ik voelde me daar eigenlijk steeds meer bezwaard over. Dus voldoet dit pad ook goed. Doorgaans liep ik over een verhard fietspad om het uitgestrekte zand heen. Omdat het nogal wat geregend had besloot ik vorig jaar dat het wel mooi is het brede pad over de zandverstuiving te nemen. Waarbij we lopend over het zand werden overvallen door nog een felle regenbui, een mooi gezicht op het uitgestrekte zand, maar wel nat. Deze keer kiezen we hetzelfde brede spoor door het zand ook al is het droge zand wat lastiger te belopen dan het natte van vorig jaar. Uiteindelijk komen we nog iets ongelukkiger uit dan vorig jaar als we terug zijn aan het rand. We hebben bijna een rondje gelopen. Zodat we toch nog over het fietspad onze weg vervolgen langs de rand van de zandverstuiving met aan de rand van de zandverstuiving een enkele jeneverbesstruik met mannelijke bloempjes. Met erlangs uitzicht over de stuifzandvlakte. Iets verderop verlaten we het stuifzand en slaan rechtsaf.
Vanaf het zand gaan we het bos in en komen op een brede wat lastig te belopen zandweg. Door het bos loopt een mooi smal paadje voor voor mountainbikers, op drukkere dagen niet aan te raden. Net als ik denk dat er vandaag wellicht geen fietsers op het pad zijn, komt er een langs en besluit ik toch maar op de brede zandweg te blijven. Erlangs grillige heuveltjes met kleine afgeknaagde hulstboompjes onder de eiken in het mos. Hier en daar bosbesstruikjes met groene of roze bloempjes, hoewel niet in grote aantallen. Bij een afslag met een dwars over het pad hangende slagboom pauzeren we, de laag aan twee paaltjes hangende slagboom als zitplek gebruikend. Anderhalve km. verderop blijkt een hele geschikte picknicktafel te staan. Over het mooie smalle pad tussen hoge heuvels aan weerskanten begroeid met bosbes lopen we zuidwaarts om later af te buigen naar het oosten, naar de Leuvenumse Beek. Even checken of we nog op de goede route zitten. Wat helemaal blijkt te kloppen. Langs het nu brede pad ook vossebes met donker leerachtig altijdgroen blad met trosjes bloempjes in de knop, maar kraaiheide zonder besjes. Dan komen we bij de Leuvenumse Beek, of Hierderbeek, afhankelijk van van welke kant je het bekijkt. Hier pakken we de oorspronkelijke wandelroute op langs de beek. De beek is de afgelopen jaren sterk verbeterd en stroomt nu mooi en breed door het bos (in plaats van smal en diep zoals daarvoor). Er komen weer plantjes terug die hiervoor waren verdwenen, nu de beek zo is hersteld. Zoals bosviooltjes en witte klaverzuring en nog een beetje bloeiende bosveldkers. Ik heb de indruk dat het water in de beek ondanks het natte voorjaar lager staat dan vorig jaar, laat staan het haar daarvoor. We volgen de beek tussen bomen die hun schaduwen om ons heen werpen, stroomafwaarts naar het Hulshorsterzand, uitziend vanaf een pad hoog langs de beek en uitziend op de breed door zijn bedding stromende beek onder het door de bladeren vallende licht. Waar de beek bij de autoweg komt, bij de Hierdense weg lopen we door nog wat bos met jong berkegroen en bronskleurige krenteboompjes naar den heide bij het Hulshorster Zand. Met hier en daar hellingen met nog wat bloeiende vossebes, gewone bosbes en kraaihei. Op het zand is een mooi hoog punt waar je een mooie pauze kunt houden met uitzicht over het uitgestrekte zand. Een vorig jaar werden we hier nog ingehaald door een regenbui, vorig jaar bleef het bij wolken en schaduwen en zon. En nu is het vooral de zon die het zand en de heiderand eromheen beschijnt. Langs het pad staat een houten sculptuur van een mierenleeuw een insect met grote kaken dat in de woestijn voorkomt, en hier dus ook. Het zan voor ons is voorbij afgezet door een dik koord. Het hele zand in de richting van Nunspeet is afgesloten vanwege het broedseizoen, vanaf 15 maart tot ik schat juli. Voor het eerst. Iets verderop komen we twee dames veldwachters tegen in een auto die vertellen dat het nu al te merken is doordat er veel meer vogels zijn te horen. Misschien hebben we het zelf ook gehoord. We hebben wel vogels gehoord, maar het is moeilijk om dat ergens mee te vergelijken. We moeten het dus wat betreft de beleving van het uitgestrekte zand doen met het uitzicht vanaf deze plek. Wat jammer is voor de wandeling. Van de andere kant is de afsluiting vanwege het broedseizoen ook wel te begrijpen. het gevolg is dat we in een vrij wijde boog om het zand heen moeten lopen. Wat de wandeling iets van twee km. langer maakt. Van 19 tot net boven de 21 km. Voor wie dat niet gewend is een heel stuk. Het pad slingert langs de rand van het zand terug naar de Hierderweg en dan over smalle paadjes naar het noordoosten richting Nunspeet door op zich mooi bos met een bosbodem vol bosbessen. Langs de Klarenweg en dan iets verder via een erg mooi heideveldje naar het Willemsbos, wat de wandeling nog net 500 meter langer blijkt te maken. Maar ook net iets mooier. Een smal paadje onder de vogelkers door brengt ons naar de Elspeterweg en de autoweg. Ik merk wel dat het laatste stuk me zwaar begint te vallen. Misschien was nog een extra korte pauze een goed idee geweest, schreef ik vorig jaar al. Een pauze bij het bankje aan het heideveld in het Willemsbos was misschien niet onverstandig geweest. En soms voelt het ook beter als je wat langzamer gelopen hebt met wat meer rust. Na het oversteken van de autoweg lopen we het Buurtbos in, over een kronkelpad naar het bezoekerscentrum in Nunspeet, vlak bij het station. Rond half zes. Het was al met al een hele wandeling met het extra rondje Beekhuizerzand en het omlopen om het Hulshorster Zand. Maar uiteindelijk was de oorspronkelijke wandeling door het zand misschien wel zeker zo zwaar geweest. Ook vorig jaar viel het laatste stuk nogal zwaar. Veel korter dan wat we gelopen hebben kon het niet naar mijn idee. Maar ik begreep dat sommige deelnemers normaal meestal wat kortere wandelingen liepen. De wandeling zoals bedoeld blijft er een met een bijzonder mooi karakter met het uitgestrekte zand en de brede beek, en het bos met zijn wisselende karakter onder het bladerdek. Ik ga nog maar eens kijken wat met de wandeling te doen is. Zoals het nu is is de wandeling over het zand in ieder geval in april of mei niet te lopen. Met zijn vieren kwamen we in Nunspeet terecht bij 't Eiland tegenover het station, waar we ons te goed deden aan frites en croquetten, en een ijsje toe. Wachtend op de trein. Ondanks alle verrassingen en strubbelingen over de korste route wat mij betreft toch een mooie wandeldag. Iedereen in ieder geval bedankt voor het meewandelen en voor het gezelschap. (Ik voeg zo snel mogelijk een link toe naar de nog onbewerkte en ongeordende fotoos van de wandeling. Voor meer informatie over de route ebn waat er te zien is en ter vergelijking kun je ook kijken naar het fotoverslag in myalbum van de wandeling van vorig jaar op 24 mei vorig jaar, via de link: https://myalbum.com/album/Yp8A3NnRZ4Z5/ )