Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 06-06-2023

Hier is een wat verlaat verslag van de wandeling door het Amsterdamse Bos en de heemparken in Amstelveen op dinsdag 30 mei. Onder andere als gevolg van de vier wandelingen van donderdag tot zondag in Zuid-Limburg. Het was een mooie en ontspannen wandeldag door het bos en de heemparken. Het weer kon niet beter. Zon, blauwe lucht, wat wind. Het bos zorgde voor de nodige schaduw. Met een klein groepje uiteindelijk. Van de 7 deelnemers op de deelnemerslijst bleken er op dinsdagochtend nog maar drie over, na twee afmeldingen tevoren op de laatste dag en een niet meer op tijd op de ochtend zelf. Zo bleven we over met een groepje van vier wandelaars waarmee we vertrokken van Grand Café de Bosbaan, nadat de laatste deelnemer was gearriveerd die wat moeit had de plek te vinden. En dat bleek zoals vaak het geval is, een mooi clubje voor een prettige ontspannen wandeling. De wandeling loopt in een mooie boog langs de vrij natuurlijke rand van het Amsterdamse Bos om het meer recreatieve middendeel van het prak heen. Vanaf de Bosbaan door de Wetlands over een pad tussen waterplassen door, waar je in deze tijd van het jaar bloeiende brede orchissen kunt tegenkomen langs de waterkant, zoals ook dinsdag. Afgelopen jaren kon je hier nog volop bloeiende (na werkzaamheden ingezaaide) bloemenranden tegenkomen, maar nu overheerste het groene gras. Misschien ook omdat de wandeling op 30 mei wat aan de late kant is, waardoor bloemen deels zijn uitgebloeid en het gras hoger is. Behalve orchideeën was er ook een kleine ratelaar te zien, wat wel bijzonder is. In totaal ken ik in het Amsterdamse bos een vijftal plaatsen waar je orchideeën kunt tegenkomen: hier bij de Wetlands, in het natte deel van de heemtuin op het Vogeleiland, in grote hoeveelheden bij de Amstelveense Poel en langs het water helemaal onderaan de Heuvel. (Ik had trouwens die ochtend daarvoor onderweg ook al orchideeën gezien op de fiets langs het spoorlijntjes: bloeiende bijenorchissen in de kale berm langs het fietspad, samen met bladeren van brede wespenorchis die pas later in de zomer bloeit.) Langs de rand van het Nieuwe Meer stond het verderop langs het pad om de Polder Meerzicht wel vol bloeiende bloemen, met vooral veel margrieten en geel bloeiend groot streepzaad, met ertussen paars beemdkroon en meer, in grote overdaad. Ik vermoed dat hier het afgelopen jaar een en ander is uitgezaaid. Een aparte soort was de nu half uitgebloeide zwartmoeskervel, een nogal grove schermbloemige met geelgroene bloemen, vooral bekend van Texel, eetbaar. Dat we al wat aan de late kant waren was verderop in het bos te zien waar de massaal aanwezige daslook aan het eind van zijn bloei was, met de helder witte bloemen nu uitgebloeid, maar nog steeds volop geurend. Zoals te verwachten. Ondanks dat was er op veel plaatsen langs het pad nog steeds veel meer te zien dan op de meeste andere plaatsen waar ik de afgelopen maand langskwam zoals op de Veluwe en in de Maasheggen de afgelopen weken. Dat gold zeker voor het Vogeleiland, waar we een pauze hielden in een zithoekje onder een afdakje. Heel bijuzonder: de bloeiende tulpenboom, met geelgroene bloemen met oranje bodem. (Dat is dus iets anders dan een magnolia.) Maar ook met nog bloeiend fluitekruid langs het pad, en nu ook zevenblad, en grasvelden met geel bloeiende boterbloemen en streepzaad. Met bloeiende vlier, rozen, Gelderse roos. Een deelnemer vertelde dat ze de wandeling in het begin eigenlijk te langzaam vond gaan en op het punt stond om af te haken, omdat ze niet zo gewend was stil te staan bij wat er bloeide. Maar dat ze toen maar meegegaan was met te kijken naar wat we tegenkwamen. Wat haar kennelijk was bevallen. En wat wel leuk was om te horen. In het laatste deel van de wandeling in heempark De Braak en het Jac. P. Thijssepark is zoveel te zien dat je soms echt helemaal tot stilstand komt. De overvloed aan planten en soorten is hier soms overweldigend, met grote hoeveelheden van zeldzame soorten die je elders echt moet zoeken. De wandeling eindigt weer bij Grand Caé de Bosbaan, nadat we op het eind nog langs het altijd weer indrukwekkende Dachau-monument zijn gekomen. Het eind van een mooie en gemoedelijke wandeling. Naar mijn overtuiging de mooiste groene natuurwandeling direct rond Amsterdam.
De rondwandeling om het Bos loop ik al via de wandelsite sinds 2014, mijn begin bij de site. Eigenlijk ken ik het bos pas voor wat het is sinds de avondvierdaagse van de school van mijn dochter die door het bos liep. Toen zag ik dat het bos inmiddels een echt bos was geworden. Hoewel ik ook daarvoor al wel vooral langs de rand van het bos aan de kant van de Nieuwe Meer had gelopen. Maar tot dan was het Amsterdamse Bos ook voor mij in mijn hoofd net als voor veel Amsterdammmers meer een plek voor zittende recreatie, niet voor een groene wandeling in de natuur. Naar mijn overtuiging nu is de wandeling de mooiste (groene) wandeling die je in de directe omgeving van Amsterdam kunt maken. In 2016 heb ik het Jac.P. Thijssepark eraan toegevoegd. Overweldigend. Oorspronkelijk liep ik het bos rond tot aan het nieuwe Schinkelbos in het zuiden, terug langs het bijzonder mooie pad langs de Amstelveens Poel (met orchideeë, vleesetende zonnedauw en veenbes). Omdat de wandeling met 20 km. aan de lange kant is, ben ik de laatste jaren een kortere wandeling gaan lopen langs de noordkant van het bos, en de twee heemparken in Amstelveen (De Braak en het Jac.P. Thijssepark). Het Amsterdamse Bos is inmiddels na bijna 100 jaar echt (park)bos geworden, en er wordt aan gewerkt om het meer een oerbos te maken - door het maken van gaten in het bos. De bomen en onderbegroeiing geven het de allure van een bos, de paden die van een park. De route gaat langs de rand van het bos, waar het bos het meest afwisselend en natuurlijk is. Van het begin bij de Bosbaan naar de rand van het Nieuwe Meer, tussen de poeltjes van de Wetlands door met de eerste bloeiende orchissen tussen hoog gras aan de waterkant. Langs sluisjes met een hefbrug en ophaalbrug van de hand van architect Piet Kramer en een Amsterdamse School elektriciteitshuisje en langs schaduwrijke paden, kortgeleden met fluitekruid, met het eerste bloeiende zevenblad. In de bomen- en struikenrand volop bloeiende en zoet en hevig geurende vlier en hier en daar rode kornoelje. Op veel plekken op de bosbodem uitgebloeide maar nog hevig naar uien geurend daslook. Het pad om de polder Meerzicht geeft uitzicht over de polder tussen de knotwilgen door op boerderij en pannekoekenrestaurant Meerzicht aan de andere kant. Langs het pad hoog geel groot streepzaad, rolklaver, een paarse wikke te groot voor vogelwikke. Veel vogeltjes, om me te laten beseffen dat ik niet weet wat ik hoor. In de weilanden ganzen en een ooievaar. Het pad loopt rond de polder naar het pontje over De Nieuwe Meer (alleen in het weekend). Daarna buigen we af naar het weggetje van de pannekoekenboerderij naar het pontje tussen de knotwilgen door. In de knotwilgen varens, en o.a. vlier, lijsterbes, bitterzoet. Zo komen we bij de Eilanden Meerzicht, al net zo apart.
Over bruggetjes loop je een mooi rondje over de eilanden vandaag zonder het doodlopende stukje naar het eind met uitzicht op de Nieuwe Meer. In het water bloeit gele plomp. Op een laag nu droog anders drassig plekje de grote gagelstruik, met zijn aromatische blaadjes met eucalyptusgeur. Het oranje springzaad dat je hier soms kunt vinden is er (nog) niet. In een (zwaar stinkend) poeltje tegenover de plek waar we het springzaad vorig jaar in juli zagen bloeit blauwe waterpunge, een ereprijs, die trouwens ook langs het pad stond. We komen uit bij pannekoekenboerderij Meerzicht, de enige boerderij die over is van de tijd voor het bos werd aangelegd. Vanaf de boerderij met ijsjesautomaat over een beschaduwd pad langs de start van de Bosbaan. Vanaf de bodem geurt het nog naar ui van de uitgebloeide maar nog volop aanwezige daslook. Aan de kop van de Bosbaan staat een mooie zwart-rode afsluitbare brug van Kramer langs de weg (afsluitbaar voor als er roeiwedstrijden zijn). Door een open strook, over meer bruggen van Kramer en paden met schaduw lopen we naar het Vogeleiland. Niet een vogelparadijs zoals bij aanleg gehoopt. De bedoeling was een enclave in het bos voor vogels, maar de vogels wilden niet. Maar er is wel een mooie kleine heemtuin, mooi rustig in een hoekje van het grote Bos. Daslook op de bosbodem onder het bladerdek onder de bomen zo ver als je kijkt bij de entree van het Vogeleiland. Langs het pad op het eiland tongvarens met tongen die omhoog likken, grote koningsvarens, met eronder paarbladig goudveil op een natte plek langs een waterkantje, veel trosglidkruid dat zich hier duidelijk thuis voelt, en pal naast het pad reuzenbladeren van het groot hoefblad, bijna tot aan je schouder. Opzij is een mooi stukje veenland met een stroompje erdoor en langs de rand meer rietorchissen en roze pluimen van adderwortel, een duizendknoop en bevertjes met trillende (bevende) graskorfjes. Ook hier bloeiend de brede orchissen. Aan de andere kant van het grote blauwe bloemen van de beemdooievaarsbek. Er is ook een overdekte zithoek met uitzicht over het veldje waar we pauzeren. Boven een bloemrijke helling is boven aan een heuveltje nog een iets ruimere zithoek, voor als je met een grotere groep bent. Bovenaan in de schaduw staat niet erg opvallend groot glaskruid met kleine groene bloemetjes in de oksels van de bladeren, uit de brandnetelfamilie, dat lijkt op bingelkruid. Terug aan de andere kant van de sloot langs een stukje akker met knotwilgen. Raad maar eens waar dit landschap is. Het Vogeleiland is een van de best bewaarde geheimen van het Bos. Van het Vogeleiland lopen we door langs geiten, varkens en enkele koeien voorbij de geitenboerderij, de Ridammerhoeve, dinsdag gesloten. Dus lopen we verder langs de speelweide (en hondenuitlaatweide) naar Amstelveen. Na de brede vier windenbrug met vier zitbanken op de hoeken van Kramer zijn we in de de Oude Karselaan in Amstelveen met Amsterdamse School-woningen en een uitzinnig bloeiende Blauwe Regen. Op de hoek is Hotel Albina dat ik vorig jaar herontdekte als mooie plek voor een pauze. (Het stuk gebak was erg lekker, maar let op de prijzen!). Om de hoek liggen de heemparken De Braak en het Jac P. Thijssepark en die maken sprakeloos. Planten die je soms met veel moeite op speciale plekken in het land (mondjesmaat) kunt vinden staan hier in grote aantallen verspreid over de twee parken. Wat je hier aan wilde planten bij elkaar vindt is bijna ongeloofwaardig en de hoeveelheden ervan zijn zo nu en dan niet te bevatten. Van sommige soorten vraag ik me bijna af er hier niet meer van staan dan in de rest van Nederland. Het zal wel niet, maar zo n indruk maakt het. Het is overweldigend, vooral omdat er geen einde lijkt te komen aan de overdaad. Een hallucinante beleving. Iets vroeger in mei oneindige hoeveelheden bosviooltjes, stengelloze sleutelbloemen, bosanemonen, lavendelheide, gele anemoon, kleine valeriaan (een zeldzaamheid), de kleine goudveil. Er komt geen eind aan. Aan het einde van de Braak nog grote moeraswolfsmelk in een knotwilgenlaantje. In het Thijssepark begint alles opnieuw met o.a. de bijzonder mooie eenbes, alle soorten sleutelbloemen, knikkend nagelkruid. Altijd bijzonder de aparte eenbes, eerst met bloem dan met bes met zijnde fijne kelkbladeren als schichten vanuit bloem of bes. Hoeken met varens: de grote koningsvaren, dubbelloofvaren, eikvaren... op dit moment het niet opvallende maar wel sierlijke heelkruid, met kleine bloemschermen, bloeiende blauwe en witte rapunzel, anjertjes, een paar rietorchissen, zeldzame gele zonneroosjes (bijna alleen op de Pietersberg in het wild). Maar uiteindelijk te veel om te noemen. Vanuit het Thijssepark steken we de Hoornsloot over die langs de noord- en oostkant van het Amsterdamse Bos loopt en langs het veld van de Manege weer terug het Amsterdamse Bos in. Boven over de Grote Heuvel met als uitzicht een groen dalend tapijt in het zonlicht, pas gemaaid op een brede strook na in het midden geel van de boterbloemen. Om die magistraal weer af te kunnen dalen over de brede grasbaan die naar beneden loopt. Daarover dalen we af richting het beginpunt van de wandeling. Naar de Heuveltocht waarlangs nog eens enkele brede orchissen bloeien. Over het uitgestrekte gras terug kijkend in de richting van de Heuvel waar het gras tussen de bomen in brede baan omhoog loopt. Dan een brede brug over met groene gietijzeren railing en daarna een brug met rode ballen over naar het pad langs het Dachaumonument met al zijn namen van concentratie- en vernietigingskampen, een plek om even bij stil te staan. Bedankt voor het meewandelen en de prettige wandeldag samen. Wellicht tot een volgende keer. (Hieronder een link naar de foto's van de wandeling, grotendeels nog ongeordend en onbewerkt. Voor meer informatie en ter vergelijking voeg ik hier een link toe naar een fotoalbum van dezelfde wandeling op 4 mei in 2021: https://myalbum.com/album/VR8aNJc53WTy/ )

Klik hier voor de foto's van deze tocht

Angela F

06-06-2023

Dik’ literaire relaas, wel bekend. Gezeten op het Amstelveld en verdiept in een thriller heb ik Camilla Lackberg’ Koekoeksjong onderbroken om mijn aandacht te verdelen over de thriller Het Amsterdamse Bos van Meester Natuurverteller Dik Verhaar! Ja, het was een ontspannende, interessante tocht waarvan ik veel heb geleerd, ook dat … Käse Kuchen niet per se naar kaas hoeft te smaken..! De wandeling, de groep, de pauzes: het was een geweldige natuurtocht dichtbij huis. Met dank aan de plezierige sfeer, Mede-Stappers Esther en Eugenie en aan de organisator Dik, Angela F.

Ik vond het tempo: Rustig rondkijken (ca. 4 km/pu)