Reacties en foto's

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 26-09-2023

Nog wat verlaat een verslag van de wandeling op zaterdag 16 september over het Dwingelderveld. Het was een mooie dag met bijna zomers weer, maar ook weer niet te warm. De wandeling vanuit Beilen is als je eenmaal uit Beilen weg bent een mooie groene natuurwandeling. Met erg mooie stukken met jeneverbes, al vrij gauw als je Beilen uit bent op een mooie heide met een paar plassen nog voor je de snelweg oversteekt. Met uiteindelijk 3 deelnemers, met een afmelding van een deelnemer die zich niet fit voelde. Wat uiteiendelijk een prettig wandelgroepje opleverde. Na verlaten van Beilen al gauw vrijwel helemaal onverhard wanneer we een mooi landweggetje oplopen tussen akkers. Ik denk de mooiste wandeling die je hier kunt maken met stukje akkerland bij Beilen en Pesse, langs heidevelden en stukken bos met jeneverbessen en spiegelende vennen. Met verschillende mooie vennen onderweg. Waarvan een met witte waterlelies en roze uit een tuincentrum. Met misschien wel het mooiste het uitzicht over heide en plassen vlak voor dat je de heide verlaat bij Pesse. Met bloeiende helderblauwe klokjesgentianen aan het eind langs het pad. Veel bloeide er verder overigens niet meer, de vrij massaal op de zandpaden staande gewone spurrie had zijn witte bloemtjes dicht, wel zag ik aan het eind van de wandeling op het brede zanderige pad wat rode schijnspurrie met roze bloemetjes. Mooi net iets na halverwege de Boslounge bij Spier voor een drankje en een hapje. Uiteindelijk zo'n 19 km.. en niet goed in te korten. Tot mijn verbazing en tegen mijn verwachting waren we ongeveer kwart voor vijf in Pesse, nog op tijd voor het iets verlate busje naar Hoogeveen. Dat was dan weer jammer voor Regieneke die familie had geregeld om haar op te halen er vanuit gaand dat we om die tijd nog niet aan het eind van de wandeling zouden zijn. Ik vond het mooie en prettige ontspannen wandeling. Iedereen bedankt voor de wandeling en voor de prettige sfeer. (Hieronder een nog niet uitgewerkt fotoverslag met de fotoos van de wandeling. Voor meer informatie en ter vergelijking hier nog een link naar een fotoverslag van een voorgaande wandeling van juli 2019, nog zonder het mooie laatste stuk met uitzicht over de uitgestrekte heide en vennen: https://myalbum.com/album/agUoZwV3ASqv/)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Voor wat meer informatie en ter vergelijking hier een stuk van het verslag uit juli 2019.
Vorige jaren is de wandeling enkele keren niet doorgegaan vanwege het ontbreken van deelnemers. Maar sommige gebieden wil je, ook al zijn ze wat verder weg, toch zo nu en dan een wandeling maken. Het weer was wat aan de koele kant na de warmte van afgelopen maand, met wat zon en wat wolken. In de middag werd wat regen verwacht. We zouden wel zien. Rond half elf vertrokken we vanaf station Beilen en de Campina-melkfabriek ertegenover waarachter Beilen zelf verstopt ligt. Een wat kortere route dan de wat omslachtige van het Drenthepad bracht ons langs een watertje met waterplanten als zwanebloem, pijlkruid en watergentiaan en grote kattestaarten langs de oever Beilen uit. Naar het gehucht Ter Horst, daar kon je rechtdoor over een verharde weg en met een bochtje over een landweg om de Ter Horster Eng.
We kozen voor de mooiere variant zoals aan het begin afgesproken, langs koren en aardappelvelden. De weg bracht ons naar het Terhorster Zand, op zich al een reden om de wandeling bij Beilen te beginnen, inmiddels geen zand meer maar een mooie heide met fee-erieke en wat dreigende jeneverbesstruiken. Voor mij in de top twee van jeneverbesgebieden. In het midden glimmert Makkumer plas met volop bloeiende dopheide er rondom. Ook de eerste gewone struikheide bloeit. Langs de plassen en een mooi afsteekpaadje komen we bij de brug over de A28.
Aan de andere kant begint het nationaal park Dwingelderveld, het noordelijk del bezit van Staatsbosbeheer. Een paadje brengt ons van de weg het bos weer in en slingert naar een brede weg om het Witteveen. De weg is op zich niet erg spannend net als het Witteveen zelf. Wel groeit er in het zand de aparte (maar niet zo opzienbarende) grondster. We houden een pauzetje op een brede bank bij een eik met zoals we later ontdekken wat processierupsen in top. Bij het Lheebroekerzand staan meer jeneverbessenbos. Je kunt daar kiezen om linksaf een vlonderpad door (nu niet zo) natte heide te nemen of om in een bocht verder te lopen. We doen het laatste. Om het Wolfklauwtjesveen heen. Maar bij de wolfsklauwtjes bij het veen kun je niet komen, het veen ligt afgeschermd achter een omheining. Het is er in de bocht wel een mooie plek.
Door bos slingerend komen we bij het Blanke Veen met in de buurt vreemde struiken met bessen. Ze hebben wat van bosbes, maar veel groter. Het zijn, inderdaad vreemde, blauwe bessenstruiken. Misschien hier terecht gekomen door vogels, vanuit kwekerijen in de buurt. Daar is ook de cafetaria-achtige Boslounge in Natuurpoort Spier, waar we iets drinken en een hapje eten. Aan de andere kant kunnen we voor de tweede helft van de wandeling meteen een pad op naar en langs het Westerveen, een heide met meer jeneverbessen op heuveltjes erlangs, een oude, vastgelegde, zandverstuiving.
Langs een fietspad komen we voorbij een mooie deels drooggevallen roodkleurende plas (waar net een kudde runderen oversteekt, de kalfjes voorop). Aan de rand van de uitgestrekte Dwingelderheide (het zuidelijk deel van het gebied, in beheer bij Natuurmonumenten) en verderop het drooggevallen Koelevaartsveen. Mijn bedoeling is om aan de andere kant van de plas terug te lopen langs het Noordenveld, maar het pad blijkt na een stukje lopen afgesloten, zodat we weer terug moeten. Qua afstand maakt het niet eens heel veel uit ten aanzien van wat ik tevoren had bedacht. Wel mis je de beleving van het open veld die je op dit pad hebt. Het begint ook licht te regenen, maar net iets te veel om geen regenkleding aan te trekken, hoewel de regen alweer mindert. De regen blijft verder in de lucht hangen, dan weer iets meer, dan weer iets minder.
Via een stukje bos komen we door een gebiedje met verschillende veenplassen bij het moddergat, waaronder een waarin een bioloog wat exotische waterlelies heeft geplant, die hier eigenlijk niet horen maar wel erg mooi ogen. Jammer genoeg loop je hier deels langs een fietspad. Het is daarna even zoeken naar Commisaris Cremerpad langs het Holtveen met waterplassen (en met observatiehut) waarbij we in het bos terechtkomen. We lopen terug. Het pad blijkt het verlengde van het fietspad te zijn. Dat brengt ons naar een zandweg aan de kant van Pesse. (Aan de ander kant van de plassen loopt als het goed is nog een ander pad door het veen. Om nog eens te proberen) Over de zanderige weg en lopen we richting het plaatsje. We zijn er om tien voor vijf, ruim op tijd voor de bus van tien over half zes en een drankje vooraf bij pannekoekenboerderij Het Erfgoed.
Al met al vind ik het een mooie wandeling met een afwisseling van heide, met jeneverbessenvelden en open heidevelden, bos en vennetjes en wat akkerland. En het grootste deel door natuurgebied of langs akkers, vrijwel geheel onverhard.

Klik hier voor de foto's van deze tocht

dik v

( organisator / routebegeleiding ) 26-09-2023

Hier is nog een link naar de route van de wandeling (20 km):
https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/5440175/wandelroute/dwingelderveld-van-beilen-naar-pesse-20-1-km
Een uitgewerkt verslag met informatie en foto's van de wandeling vind je op: https://myalbum.com/album/agUoZwV3ASqv/